Banka gizliliği, bir finans kuruluşunun müşterilerine ait özel bilgileri yetkili vergi dairelerine açıklamama konusundaki yasal yetkisidir. Birçok istisnayı kabul etmesine rağmen, genellikle mesleki gizliliğin belirli bir çeşidi olarak kabul edilir.
Diğer mesleki sır türlerinde olduğu gibi, banka sırrı da işletmenin müşterisi hakkında sahip olduğu tüm bilgileri ve ayrıca müşteriyle olan faaliyetlerinden elde edilen tüm eylemleri kapsar. Bununla birlikte, geleneksel mesleki gizlilikten temel fark, bankacılığın kamu yönetimi gereklilikleri karşısında özel verilerin yayınlanmamasını ima edebilmesidir.
Müşteri bilgilerinin genel kamuoyu önünde korunmasından en yüksek gizlilik düzeyine kadar farklı banka gizliliği dereceleri bu şekildedir.
Banka gizliliğine ilişkin istisnalar
Normalde, olası suçlara ilişkin bir soruşturmanın yürütülmekte olduğu durumlar gibi, mali düzenlemelerin öngördüğü istisnalar vardır. Bu, birçok durumda bir bankanın, kamu idaresi önünde müşterilerine ilişkin verileri sağlayamayacağı, ancak bunu adli makamlar önünde yapmak zorunda kalacağı anlamına gelir.
21. yüzyılın başında, İsviçre veya Lüksemburg gibi ülkelerde ve sözde “vergi cennetleri” (Monako, Singapur, Cayman Adaları vb.) diğerlerinin vergi kaçırma ve kara para aklama ile mücadele etmesi zor. Normalde, banka gizliliği genellikle çok küçük ülkelerle ilişkilendirilir, çünkü daha büyük devletlerde mali şeffaflık ciddi şekilde engellenebilir. Bununla birlikte, Lübnan ve Dominik Cumhuriyeti gibi mikro devlet olmaksızın bankacılık gizliliği uygulayan ülkeler de vardır.