Ricardian modeli, 19. yüzyılda David Ricardo tarafından geliştirilen bir ekonomik modeldir. Bu, uluslararası ticarette karşılaştırmalı avantajların alaka düzeyini açıklamaya çalışır.
David Ricardo, bazı çağdaşlarına karşı korumacılık konusunda cepheden bir duruş sergiledi. Ona göre, uluslararası ticaretin onu çok daha çekici kılan bir takım avantajları vardı.
Böylece 1817'de yayınlanan "Ekonomi Politiğin İlkeleri" adlı kitabında uzmanlaşmanın önemini yazmıştır. Ricardian modeli, her ülkenin en verimli olduğu ürünleri, malları veya hizmetleri üretmede uzmanlaşması gerektiğini savunur. Yani, başka bir ülkeye göre verimliliğinin daha yüksek olduğu sektörlerde.
Ricardian modelinin varsayımları
Ricardo modeli, herhangi bir ekonomik model gibi, bazı varsayımlardan yola çıkar. Bu varsayımlar, David Ricardo'nun modelinde ortaya koyduğu fikri basitleştirilmiş bir şekilde anlamamızı sağlar.
Bu varsayımlar aşağıdaki gibidir:
- Sadece iki ülke var.
- İki varlık var.
- Yalnızca bir üretken faktör vardır: çalışma (her ülkede sabittir).
- Emek faktörü bir sektörden diğerine serbestçe hareket eder, ancak ülkeyi değiştirmez.
- Her iki malın üretiminin de ölçeğe göre sabit getirisi vardır.
- Mükemmel rekabet.
- Ülkeler arasındaki tek fark teknolojidir.
Bu varsayımlara ek olarak, David Ricardo, uluslararası ticaret vizyonunu anlamak için hayati öneme sahip iki kavram sundu.
- Mutlak avantaj: Bir kişinin, şirketin veya ülkenin bir malı üretebilme, diğerinden daha az üretim faktörü kullanmak zorunda kalma yeteneğidir.
- Karşılaştırmalı üstünlük: Bir kişinin, şirketin veya ülkenin diğerlerine göre nispeten daha az kaynak kullanarak bir malı üretme yeteneğidir.
Ricardian modeli, bir ülkenin karşılaştırmalı üstünlüğe sahip olduğu şeyi üretmesi gerektiğini savunur. Ya da aynı olanı, onu bir üstünlük durumuna sokan şeyi üretin.
Ricardian model örneği
Diyelim ki iki ülke var (ABD ve Çin). Bu iki ülke bilgisayar ve araba üretiyor. Yukarıdaki tüm varsayımlar karşılanmaktadır. Ürün birimi başına gerekli çalışma:
Amerika Birleşik Devletleri
Bilgisayarlar: 120 | Arabalar: 100
Çin
Bilgisayarlar: 80 | Arabalar: 90
Sonra karşılaştırmalı avantajı hesaplayacağız
Amerika Birleşik Devletleri
- Bilgisayarlar açısından (120/100) = 1,2
- Arabalar açısından (100/120) = 0,83
Bu, bilgisayar üretmenin fırsat maliyetinin 1.2 olduğu anlamına gelir. Amerika Birleşik Devletleri tarafından üretilen her bilgisayar, Amerikalıların 1.2 araba üretmekten vazgeçtiği anlamına gelir.
Çin
- Bilgisayarlar açısından (80/90) = 0.89
- Arabalar açısından (90/80) = 1.125
Bu hesaplamaları yaptıktan sonra, Amerika Birleşik Devletleri'nin Çin'den daha verimli otomobil ürettiğini (0,83'e karşı 1,125) ve Çin'in bilgisayar üreten Amerika'dan daha verimli olduğunu gözlemliyoruz (1.2'ye karşı 0,89).
Sonuç olarak, Çin sadece bilgisayar üretecek ve ABD sadece araba üretecek. Bu şekilde her iki ülke de fayda sağlar.