Hem para politikaları hem de maliye politikaları, bunları uygulayan siyasi ve ekonomik gücün niyetine ve niteliğine bağlı olarak genişletici bir nitelik kazanabilir.
Bu anlamda, ekonomik dünyada, bu tür önlemleri ve genellikle birlikte bir yasa paketi veya yasal önlemler paketi olarak üstlenen ülkeler veya uluslarüstü toplumlar bulmak yaygındır. Öncelikle genişletici para politikaları ile genişletici maliye politikaları arasındaki bağlantı noktalarının bulunması gerekmektedir.
Bu politikaların doğası
Genişleyici para politikaları, bir ülkenin para arzının büyüklüğünü ekonomik büyümeye ve istihdam yaratmaya doğru ilerlemeye teşvik etmeye çalışır. Bunun için, temel amacı daha yüksek düzeyde mal ve hizmet üretimi ve dolayısıyla vatandaşlarının gelir düzeyinin artması olan çeşitli uyaranlar kullanırlar.
Mali açıdan ise kamu harcamalarının yukarı yönlü yönetilmesi ve vergi tahsilatının azaltılması yoluyla vatandaşların durumlarının iyileştirilmesine yönelik çalışmalar yapılmaktadır. Bu nedenle, bu tür önlemler genellikle bütçe açığını artırmakla el ele gider.
Hem genişleyici para hem de maliye politikaları, ekonomik kriz veya durgunluk dönemleriyle ilgili tarihsel dönemlerde de ortaya çıkma eğilimi göstermekte ve bu durumlarla karşı karşıya kalındığında, ülkeleri teşvik şeklinde ekonomi için önemli önlemler olarak karşımıza çıkmaktadır.
Parasal ve mali genişleme mekanizmaları
Para politikasının amaçlarını belirlediği ekonomik değişkenler her merkez bankasına göre farklılık göstermektedir. Avrupa Merkez Bankası örneğinde, Uyumlaştırılmış Tüketici Fiyatları Endeksi (HICP) ile ölçülen ekonomideki enflasyon seviyesidir.
Para politikası araçları, fiyat istikrarını sağlamak için piyasa likiditesini düzenlemek ve finansal koşulları etkilemek için ulusal merkez bankalarının elindeki araçlardır. Yönetim ve tasarımlarıyla merkez bankaları para arzını üç şekilde artırmayı amaçlar:
- Faiz oranlarının düşürülmesi.
- Bankaların nakit oranını düşürmek.
- Kamu borcunun satın alınması.
Bu tür eylemlerle piyasaya para enjekte edilir, ancak bu eylemlerin nihai amacı övgüyü teşvik etmektir, yani paranın ailelere ve şirketlere kredi ve kredi şeklinde ulaşmasıdır.
Alternatif olarak, maliye politikası, daha önce de belirtildiği gibi, aşağıdakiler sayesinde açık şeklinde kendi silahlarına da sahiptir:
- Vergilerin azaltılması, tüketim üzerinde olumlu bir etki sağlanması.
- Hükümet harcamalarında bir artış, toplam harcamaları ve kamu harcamalarını artırıyor.
- Vergi kredileri veya muafiyetler yoluyla özel yatırım teşvikleri. Amaç, toplam talepte artışa neden olmaktır.
- Yerleşik olmayanlardan gelen talebi canlandırmak için mali teşvikler (daha yüksek net ihracat).
Bu tür bir politika sayesinde, daha fazla mal ve hizmet tüketimi ve daha yüksek düzeyde iş yatırımı elde edilir.
Diğer yan etkiler
Çoğu zaman, genişlemeci politikaların kullanılması, başlangıçta önerilenlerden farklı türde sonuçlar doğurur.
Genişletici bir para politikası, yukarıda açıklanan eylemlerin bir sonucu olarak bir ekonomide enflasyonun ortaya çıkmasının nedeni olabilir, ancak bu durumda çok yüksek enflasyondan bahsediyor olacağız, çünkü kontrollü enflasyon (% 2'ye yakın) gerekli ve iyi. ekonomi için. Aynı şekilde, kötü tasarlanmış veya uygulanmış bir genişletici maliye politikasının kullanılması veya kötüye kullanılması ve kamu açığında aşırı bir artış sağlanması durumunda enflasyonist bir tepki de yaygındır.
Kısa vadede her iki politika türü de topluma yardım etmek için önemli ve faydalı olsa da, bunların kötü yönetimi veya farklı önlemlerinin kötü bir kombinasyonu, bir ülkenin ekonomik koşullarının kötüleşmesine neden olabilir ve istediğiniz durgunluk süresini uzatabilir. yüzüne.
Para politikaları ile maliye politikaları arasındaki farkı da görebilirsiniz.
Kısıtlayıcı para politikasıdaraltıcı maliye politikası