Borç ihracı, bir fiyat karşılığında gelecekte ödeme vaadinde bulunan finansal menkul kıymetlerin ihracından, yani borç şeklinde finansal menkul kıymet ihracı yoluyla borç para alınmasından oluşan bir finansman şeklidir.
Temel amaç, borcu, bu menkul kıymetlerin elde tutulmasından getiri sunan yatırımcılar arasında yerleştirmektir. Borç sorunları, hem özel düzeydeki şirketler hem de kamu düzeyindeki Devletler için önemli bir finansman kaynağıdır.
Bu borcu veren finansal kuruluşlar, şirketler veya Devletler, ödemelerini ve yatırım projelerini karşılayabilmek için kendilerini finanse etmeye çalışırlar.
- Bir devlet söz konusu olduğunda, kamu hizmetlerini ortak yarar için geliştirmek için yapılan ödemelerden her türlü hizmet sağlayıcıya, yatırımlara kadar her şeyi içeren sosyal refah sisteminin sürdürülmesi ile ilgilenecektir.
- Öte yandan, bir şirket en acil ödeme taahhütlerini yerine getirmek için borç vermeye ve ana faaliyetine devam etmesine izin veren stratejik yatırımlar yapmaya çalışacaktır.
Farklı vade ve vadelerde, getirilerde, kuponlarda, nominal değerin üzerinde, nominal değerin altında veya altında ihraç edilen farklı borç türleri vardır.
Bir yatırımcı, ihalelere girerek, her ülkenin Merkez Bankası'nda hesap açarak veya bir komisyon alarak hemen tapu alım satımını sağlayan finansal kuruluşlar veya aracılar aracılığıyla borcu satın alarak bir finansal aracı aracılığıyla borç alabilir.
Yatırımcının bir nakit veya işlem hesabına ve menkul kıymetlerin yatırılacağı bir menkul kıymet hesabına sahip olacağını akılda tutmak önemlidir.
Ticaret piyasaları
Yatırımcıların kamu borcu veya özel borç alabileceklerini belirtmek önemlidir. Borç yerleştirme piyasası birincil piyasa olarak bilinir, diğer yandan borcun listelendiği ticaret piyasası ikincil piyasa olarak adlandırılır ve 100 bazında listelenir. İkincil piyasa ve işleyişine bir örnek görülebilir. İşte.
Bu nedenle, bir piyasanın etkin olabilmesi için birincil piyasanın varlığı şarttır. Avrupa'da şirketler için finansman modeli, borç ihracı yoluyla finansman modelinin %76 ve banka kredisinin %12'yi temsil ettiği Amerika Birleşik Devletleri'nin aksine, borç ihracına %17 ve banka kredisi uygulamasına %66'ya dayanmaktadır. .
Dolayısıyla ABD'de şirketler kendi kaynak yönetimi ve borçlanma yoluyla kendilerini finanse ediyor, dolayısıyla sabit getirili piyasalarının Avrupa'dan farklı olarak daha gelişmiş ve daha uluslararası hale geldiğini söyleyebiliriz. Bu nedenle Avrupa, bütün Birlik ülkelerinin borç piyasalarına yatırımcılarının entegrasyonunu, şeffaflığını ve erişilebilirliğini sağlayan bir sermaye piyasası entegrasyon modeline doğru hareket etmelidir.
Bu modele yönelik eleştirilerin olduğu doğru olsa da, bankaların kredi vermedeki rolü azaltılabileceğinden, aynı bankaların borç verme ve kendilerini finanse edebilmeleri, banka kredileri verirken karşılaştıkları risklerin bir kısmını hafifleterek, daha az doğru değildir. ve bu sayede aralarında bulaşma riskinin önüne geçilmiş olur.
Her borç türünün, ihraççısının ödeme gücüne dayalı bir kredi notu olduğunu ve en çok tanınan Fitch, Standard & Poor's ve Moody's olmak üzere, kredi derecelendirme veya derecelendirme kuruluşlarının borçlanma senetleri ihracına değer veren kuruluşlar olduğunu belirtmek önemlidir. Dünya çapında.