İftira, suçun doğru olmadığı halde bir başkasına isnat edilmesinden oluşan ceza hukukunda yer alan bir suçtur.
İftira, namusa karşı işlenen suç olarak anlaşılır, yani iftiranın cezalandırılmasıyla korunan kişinin namusudur. Bir suçta korumak istediğiniz şey, korunan yasal varlık olarak bilinir. Bu nedenle, bu durumda yasal iyilik namustur.
Bir insanın onuru nedir?
Onur, bir kişinin ünü, sosyal itibarı olarak anlaşılır. Namus göreceli bir kavram olmakla birlikte, kendini gücendiren kişinin hassasiyetine, mükellefin (suç işleyenin) ve işleyenin durumuna bağlıdır.
Onur iki noktadan incelenebilir:
- Hedef noktası: Toplumda temsil ettikleri rolü yerine getirmek için gerekli olan bir kişinin nitelikleri.
- Öznel nokta: Her insanın kendi prestijine, kendi saygısına sahip olduğu hissi.
Amaç türü - Öznel tür
Suçlar, bulundukları yerde nesnel bir türden oluşur: eylem veya sonuç ve dolandırıcılık veya kâr güdülerinin bütünleştiği öznel bir türden.
Hedef türü
- Aksiyon: Başka bir kişinin işlemediği bir suçu işlediğini söylemek, yani bir suçu başka bir kişiye haksız yere isnat etmekten ibarettir. Suçu işlediği, yani asılsız bir suçlama olmadığı kanıtlanırsa herhangi bir ceza uygulanmayacaktır.
Belirli gerçeklerin bir isnadı olmalı ve belirli bir kişiyi suçlamalıdır.
- Sonuç: Sahte bir suçla itham edilen kişinin onurunu zedelemek.
sübjektif tip
Bu suçta sadece dolandırıcılık gereklidir, bu da kişinin suçladığı şeyin yanlış olduğunu bilmesi gerektiği anlamına gelir. Yani, yanlış olduğunu bile bile itham ettiği suç için toplumsal ret üreterek o kişinin toplumsal algısını sarsacağını bilerek onu suçlamak. Vergi mükellefinin onurunu lekeleyen bir ruha sahip olmalısınız.
Bu suça katlanan iftiranın mükellefi hem gerçek hem de tüzel kişi olabilir.