Ekonomide, merkezileşme, bir toplumun, şirketin veya devletin örgütsel koordinasyonunu teşvik etmek veya geliştirmek için farklı fakültelerin veya karar almanın toplanmasını veya yoğunlaşmasını içerir.
Merkezileşmenin karar verme olanağına sahip karar verici ajanların, yöneticilerin veya örgütlerin azaltılmasını öngördüğü genellikle ekonomik alanda anlaşılır.
Aynı durum, ülkelerin ne kadar küçükse ekonomik, siyasi ve idari konularda o kadar merkezileşmiş olduğu ülkeler için de geçerlidir.
Zıt kavramsal fenomen, bir iş organizasyonu şemasında sorumlulukların ve kaynakların farklı noktalara dağıtılmasından oluşan ademi merkeziyetçiliktir. Veya bölgesel bir yapı olması durumunda farklı bölgelerde.
Mikroekonomik düzeyde merkezileşme
Şirket ne kadar büyükse, sahip olduğu merkezileşme düzeyinin de o kadar yüksek olduğunu görmek yaygındır. Bu böyledir, çünkü a priori olarak daha karmaşık bir örgütsel kapasiteye sahip olacaktır.
Yukarıdakilerden, daha yüksek bir merkezileşme düzeyinde, yürütme gücü daha az kişi veya departmanda yoğunlaşacağından dikey olarak daha sınırlı hiyerarşiler olacağı düşünülebilir.
Ticari organizasyon düzeyindeki maksimum üs, serbest meslek sahibi veya şahıs şirketi figüründe bulunur. Gücün merkezileşmesinin sınır olduğu örnekler.
Makroekonomik düzeyde merkezileşme
Makroekonomi düzeyinde merkezi devletler, emirlerini bağımlı veya bölgesel yönetimlerde, hatta piyasa ekonomisi koşullarında çıkarmak yerine üretim faktörlerini, devlet altyapılarını ve servet dağılımını bir araya getiren devletlerdir.
Belirgin merkeziyetçilik durumlarında, faiz oranlarının belirlenmesi, mal ve hizmetlerin fiyat seviyeleri veya tüm nüfus için genel ekonomik politikaların benimsenmesi gibi önemli hususlar özellikle önemlidir. Başka bir deyişle, müdahaleciliğin daha dikkat çekici bir düzeyidir.