Kolektif mülkiyet, mülkiyete daha sosyal bir bakış açısıyla yaklaşımdır, burada onlara sahip olan ve onlardan sorumlu olan ve böylece bir grubun üyeleri olarak bireysel çıkarlarını savunan gruptur.
Kolektif mülkiyet, bireysel özel mülkiyet teriminden önemli ölçüde farklıdır ve yalnızca paylaşılan mülkiyet yoluyla varlıkların daha adil ve daha verimli bir şekilde dağıtılmasının veya tahsisinin mümkün olduğunu vurgular.
Genellikle bu tür mülkiyet, belirli üretim araçları veya mülkiyeti bir topluluğun üyeleri tarafından paylaşılan veya belirli bir bölgenin vatandaşları olan farklı doğal kaynakların kullanımı ve sömürüsü için varsayılır.
Ekonomik çalışmada, sosyal mülkiyet veya topluluk mülkiyeti gibi bu kavrama atıfta bulunmanın başka yolları da vardır.
Kolektif mülkler yaratma ihtiyacına yaklaşım, genellikle teorik olarak sosyalizm veya komünizm gibi solcu önermelerle ilişkilidir.
Kolektif mülkiyet gerçekliğinde temsiller
Kolektif olarak sahip olunan varlıkların en yaygın temsilleri, çok sayıda sahibi olan ve bunların kontrolünün dağıtıldığı şirketler veya ticari şirketlerdir. Bunların arasında kooperatiflerin durumunu vurgulayacağım.
Ancak kapitalist toplumlarda bu kavramın derinlere kök salmış olması olağan değildir. Bu nedenle, komünizmin üretim araçlarının devlet mülkiyetine ilişkin varsayımlarında, gerçekte kolektif mülkiyetin açık bir örneği gözlemlenebilir.
Komünist devletler, kontrolleri ve mülkiyetleri aracılığıyla, yönetimi kamu yönetimine düşen tüm yurttaşların varlıkları oldukları gerekçesiyle sosyal, politik ve ekonomik işleyişlerini odaklarlar.
Daha önce özel şirketlerin kamulaştırılması, çoğu durumda sosyalizme veya Marksizme yakın postülaları izleyerek, bu argümana aynı şekilde yanıt verme eğilimindedir.
Daha düşük düzeydeki bir başka örnek, topluluk yapısı bireysel olmayan mülkiyet öncülüne dayanan daha küçük nüfus merkezleri olarak falansterlerin varlığı olacaktır.