Hoşgörü, üçüncü kişilerin her türlü eylem veya fikirlerine saygı duyan bir tutumdur.
Açıkçası, bu eylemlerden bahsettiğimizde, başkalarına da saygılı olmaları gerekiyor.
Bu fikirlerin veya eylemlerin kendi tercihlerimizle uyumlu olması gerekmediğini de belirtmek önemlidir. Aslında, aynı fikirde olan insanlara hoşgörü kolaydır, karmaşık olan şey ve hoşgörünün dayandığı şey, bize taban tabana zıt düşünenlere tahammül etmektir.
"Hoşgörü" kavramı yaşamın tüm düzeylerine uzanır ve uygulanır: din, cinsellik, siyaset ve ideoloji, ırk, gelenekler, kültür vb. Tüm bu alanlar, toplumda saygının ve bir arada yaşamanın temeli olduklarından ve hatta içinde yaşadığımız küreselleşmiş toplumda daha da fazla olduğu için her insan tarafından hoş görülebilir.
Hoşgörü paradoksu
Avusturyalı ünlü filozof Karl Popper hoşgörü paradoksunu geliştirdi. Hoşgörüsüzlere hoşgörü gösterilmemesine dayanır, çünkü hoşgörüsüzler demokratik kurumlar için gerçek bir tehdit oluşturuyor.
Bunun nedeni, yazara göre, küçük bir hoşgörüsüz grup tolere edilirse gerçekleşir. Kendilerini empoze edecek ve en mutlak hoşgörüsüzlüğü kuracak kadar güçlü olabilirler. Bu nedenle bu bir paradokstur, çünkü aşırı hoşgörü onun çöküşü olabilir.
Şimdi, kimin hoşgörüsüz olup olmadığını kim söylüyor? Popper'a göre hoşgörüsüz, genel hoşgörüden yararlanarak hak ve özgürlüklerle sona erdirmeye niyetlenen kişidir. Dolayısıyla fiillerin kapsamına indirgendiğini söyleyebiliriz. Yani birisi belirli fikirlere veya eylemlere karşı hoşgörüsüz olabilir, ancak sadece onun hakkında düşünüyorsa, onu fikirler alanına indirgemek hoşgörüsüzlük olmaz. Öte yandan, söz konusu hak ve özgürlükleri fiil veya fiilleri ile ihlal ederlerse, hoşgörüsüz olarak sınıflandırılırlarsa.
Öte yandan, yazarı filozof John Rawls, Adalet Teorisi, toplumun hoşgörüsüzlere hoşgörü göstermesi gerektiğini söylüyor, çünkü bunu yapmamak otomatik olarak toplumu hoşgörüsüz yapıyor.