Kesirli rezerv, bankaları müşterilerinin mevduatlarının bir kısmını rezerv olarak tutmak zorunda bırakan bir bankacılık sistemidir. Bunlar likit para veya yüksek likit varlıklar olarak tutulabilir.
Kesirli rezerv, bankaların mudilerinin parasının küçük bir kısmına sahip oldukları gerçeğine dayanan, tüm paralarını aynı anda talep edecek mudilerin ortak talebi olmayacağı varsayımına dayanan bir sistemdir.
Böylece, tüm alacaklıların aynı anda borç vermediği, borçluların hepsinin aynı anda ödemediği de dikkate alınır. Bütün bunlar, bankanın mevduat sahiplerinin paralarını kredi ve kredi olarak ödünç vermesine izin verir, ancak sermayenin bir kısmının bu rezerv tarafından garanti edilmesini sağlar.
Bu sistem nedeniyle parasal tabandan daha büyük bir parasal büyüklük söz konusudur. Bütün bunlar, çünkü banka çarpanı, ülkenin sahip olduğu dolaşımdaki para miktarını genişletiyor.
Kesirli rezervin kökeni
Kesirli rezervin kökeni, kağıt para basan ilk bankaların doğuşuna kadar uzanır. 1609 doğumlular, para birimi olarak kullanılmak üzere kendi madeni paralarını çıkardılar.
Böylece, on dokuzuncu yüzyılın ortalarında, bankalar tarafından para basımı, binlerce işletmenin banknot çıkarmaya başlamasına neden oldu ve özel bankalar ve İşletmeler tarafından çıkarılan 8.000'den fazla farklı banknot türünün varlığına yol açtı. Banka battığında mudilerini de yanına aldığı bir uygulama. Bu şekilde, her şeyi kaybetmek. Daha sonra 1837'den 1843'e kadar süren bir krize yol açan durum.
Bu kriz, yöneticileri, banknotun kullanılabilmesi için istikrar ve güvenilirliğin yanı sıra banknot desteğini garanti eden yeni bir sistemi benimsemeye zorladı. Bunun için merkez bankaları doğdu. Çıkardıkları para birimini desteklemek amacıyla doğan bankalar, bu nedenle ihraç edebilecek tek bankalar bunlardır. Dolayısıyla biletin değerine cevap verenler onlar olmalıdır.
Bu şekilde, nihayetinde merkez bankasını mevduat sahibine yanıt vermekten sorumlu kılan kısmi rezerv sistemini de uygulamak.
Banka kısmi rezervi nasıl yapabilir?
Banka, müşteriye bağlı olarak, müşterinin birikimlerini biriktirmeye, biriktirmeye ve kârlı hale getirmeye hizmet eden bir dizi ürüne sahiptir.
Bu ürünler arasında bankanın, örneğin mevduat gibi, tasarruf sahibinin sermayesini, kârlılık dediğimiz sermayeye karşılık bir bedel karşılığında bankada tutan ürünleri vardır.
Bu şekilde banka, tasarruf sahibinin sermayesini bankaya ödünç verdiği bir taahhüt karşılığında, tasarruf sahibine bu kârlılığı öder, banka üçüncü şahıslara vererek bir getiri vermek zorunda kalır. Bütün bunlar, kanunen kasalarında olması gereken rezervi garanti ediyor.
Ayrıca, cari hesapların sadece bir kısmını nakit olarak biriktirme zorunluluğunuz vardır. Dolayısıyla, bankaya gidip büyük miktarda para talep edersek, bu paranın birkaç gün içinde elimizde olacağını söylüyorlar. Yani, fiziksel biçimde sahip değiller.