Tefecilik, bir krediye aşırı ve kötüye kullanılan faiz uygulamasına denir. Bu terim, finansta, bir kredinin veya kredinin, para kredisi için yüksek bir faiz oranı talep etmesi durumunda kullanılır.
Para kredilerinin faiz oranları ile ilgili olmasına rağmen, paraya güvenen bir kişi lehine alınan her türlü aşırı bedel tefecilik olarak kabul edilebilir. Bu nedenle, sadece likit paraya karşılık gelmez. Örneğin, ödünç alınan para karşılığında arabamızı, evimizi veya başka bir yüksek değerli varlığımızı vermemiz gerektiğini düşünelim.
Tefeciliğin tarihsel arka planı
Bu terim, finansal veya ekonomik olmaktan ziyade ahlaki değerlerle ilişkilidir. Borç veren ve alan aynı fikirde olduğu sürece. birincisi uygun gördüğü faizi talep edebilir.
Ancak buna parayı ödünç verenin hakim durumunu kötüye kullanmak olarak da yaklaşmalıyız. Tarih boyunca, çeşitli kültürler ve dinler tefeciliği şiddetle reddetmiş, bazıları kendi zamanlarında İslam veya Hıristiyanlık gibi tefeciliği bir suç olarak kabul etmiştir.
Ortaçağ boyunca, Yahudilerle (bugün bile) ilişkilendirildiği için zulme uğradı ve borç para vermek için faiz almak, başka bir kişi üzerinde bir hakimiyet biçimi olduğu için yasadışı kabul edildi. Bir örnek 1492 civarında bulunur. Katolik Hükümdarların, diğer birçok nedenin yanı sıra, tefeci krediler sunduklarını düşündükleri için Yahudilerin sınır dışı edilmesini emrettikleri zaman.
Liberalizmin gelişiyle birlikte, suçlama pratiği genişledi, ancak rasyonel olarak mantıklı olanın üzerinde suçlamak bir suç olarak kabul edildi, yasadışı ve sosyal olarak kınanması gereken bir eylem haline geldi.
Tefecilik yasadışı sayılır mı?
Neyin yasal olduğu ve neyin yasal olmadığı gerçekten çok açık değil. Bu, büyük ölçüde her ülkenin mevzuatına bağlıdır. Örneğin İspanya'da tefecilik 1908'de yayınlanan bir yasada tanımlanmıştır. Bu yasa, tefeciliği burada tanımladığımıza çok benzer bir şekilde tanımlar. Tabii ki, neyin tefecilik olduğunu açıkça sınırlamaz.
Her durumda, mevzuat yıllar içinde ilerlemiştir. Özellikle moratoryum için ilgi. Dolayısıyla, iki taraf arasındaki bir kredi sözleşmesinde açıkça tanımlanmış bir limit olmadığı doğru olmakla birlikte, gecikme faizi limitleri bulunmaktadır. Yani, ödemelerimizi geciktirdiğimizde ve ek faiz uygulandığında.
Bazı ülkelerde, temerrüt faizinin hiçbir durumda paranın yasal faizinin 2,5 katını geçemeyeceği kanunla tanımlanmıştır. Öte yandan, biraz daha derine inmek gerekirse, ipotek kredileri söz konusu olduğunda, İspanyol yasal çerçevesi, temerrüt faizinin para üzerindeki yasal faizin 3 katını aşmasını yasaklamaktadır.
Bu nedenle, mahkemeler bazen tefecilik kavramını dikkate alarak kararlar verse de, neyin tefecilik olduğu ve neyin tefecilik olmadığı daha geniş davalarda net olarak tanımlanmamıştır.