Marksizm teorisine göre, her çalışma sürecinde araya giren faktörler üretim araçları olarak kabul edilir. Bu amaç için gerekli olan mekanik ve teknolojik aletleri veya malzemeleri içerirler.
Üretim araçları, farklı endüstrilerin yaratıldığı ve organize edildiği bir ekonomide çok çeşitli mevcut ekonomik kaynakları toplar. Bu nedenle, bir bölgenin sosyo-ekonomik motorlarıdır ve gelişmesini sağlarlar.
Marx'ın bakış açısına göre, bu üretim araçlarının burjuva ve kapitalist temellükleri, çalışan bireye yönelik sömürünün varlığını varsayar. Başka bir deyişle, toplumun iktidar ve boyun eğdirme araçları olarak kabul edilirler.
Bu nedenle, bir ürünün (çiftlikler, fabrikalar, atölyeler …) oluşturulması için hammaddeler, tarım ve endüstriyel makineler, çeşitli tiplerdeki otomobiller veya tesisler olarak tanımlamak mümkündür.
Marx, proletarya diktatörlüğü biçimindeki işçi devriminin, kapitalist modelin yıkılmasını ve üretim araçlarının devlete ve dolayısıyla işçiye iadesini varsayması gerektiğini doğruladı. Bütün bunlar eşitlikçi ülkelerin yaratılmasını ve yönetici sınıfların ortadan kaldırılmasını içerir.
üretim moduÜretim araçlarının Marx tarafından sınıflandırılması
Kavrama kapitalist yaklaşımın aksine, Marksizm farklı üretim araçlarının bir sınıflandırmasını oluşturur:
- Doğrudan: işletme personeli, hammaddeler, üretim için makineler.
- Yardımcı veya dolaylı: atölyeler, depolar veya fabrikalar gibi üretken görev için tesisler.
Üretim araçlarına yönelik çığır açıcı Marksist yaklaşımın ötesinde, üretim araçlarının denetimi ve mülkiyetinin rolünün işçilerin kendilerine düştüğü sosyalist bakış açısı da vardır.
Bunlar bağımsız olarak çalışır, ürünlerini üretir ve dağıtır, karları dayanışma içinde doğrudan elde eder ve çalışmaları için kendilerine maaş sağlayan kapitalist sahiplerine sahip değildirler.
Bu tanımın kenarında, genel anlamda üretim araçları kavramı ve kapitalist ya da liberal gibi diğer bakış açıları yer alır.