Barro'nun modeli, ana sorusu maliye politikasının hangi boyutu ve odağının uzun vadeli ekonomik büyümeyi optimize ettiği olan içsel bir büyüme modelidir.
Barro'nun modeli, kaynaklarını vergi yoluyla elde eden Devlet tarafından kamu mallarının (altyapı gibi) üretimini içerir. Özellikle, orijinal Solow modeli, hükümetin ekonomiye katılmadığını varsayıyordu.
Barro'nun modeli, hükümeti ekonomik büyüme bağlamında ele alan ilk model olmasa da, bir ülkedeki üretimi artırmak için maliye politikasının sahip olması gereken boyut ve odak konusundaki tartışmaların öncüsüydü.
Büyüme oranıBarro modelinin çözülmesi
başlıklı yazıda "Basit Bir Ekonomik Büyüme Modelinde Devlet Harcamaları" (1990) Barro modelini önerir.
Piyasa (1) tarafından merkezi olmayan ve planlayıcı (2) tarafından merkezileştirilen üretim fonksiyonu önerilmiştir.
nerede K özel malları temsil eder ve G kamu malını temsil eder.
Böylece, özel sermayenin marjinal getirisinin azaldığını ancak toplam sermayenin marjinal getirisinin sabit olduğunu görebiliriz.
Ayrıca, şu şekilde ortaya çıkan bir zamanlar arası fayda fonksiyonu vardır.
Ramsey modelinde gördüğümüz gibi, Hamiltonian ile çözüyoruz ve şunu elde ediyoruz:
Bu büyüme oranlarını karşılaştırırsak, pazarla elde edilenin planlayıcılı modelden daha düşük olduğunu gözlemliyoruz. Bunun nedeni, yatırımcıların vergi sonrası net getiriyi dikkate almalarıdır. Daha sonra, bir miktar vergi olduğunda, aracılar daha az yatırım yapar ve daha düşük bir dengeye ulaşılır.
Ancak, tamamen plansız ülkelerde ekonomi politikalarını tasarlayan ve uygulayanları ilgilendiren, nüfusun uzun vadeli refahını en üst düzeye çıkaran vergi oranını bilmektir.
Optimum vergi oranı
Bütçenin dengede olduğunu varsayıyoruz: devlet harcamaları eşit toplam büyüklükteki vergilerle finanse ediliyor. bunu tanımlayabiliriz G = TY nerede G oranına eşit olan kamu mallarını temsil eden T ürün vergisi Y.
temizlemek T anladık
Ardından, bir piyasa ekonomisinde ve hükümetle birlikte doğrularız, T kamu mallarının üretim fonksiyonuna katılımını temsil eder.
Son olarak, Barro modelinde kamu ve özel sektör arasında bir tamamlayıcılık kavramı olduğu belirtilmelidir. Aslında, daha fazla kamu malları temin edildiğinden, özel sermaye daha üretken olacaktır. Ancak kamu sektörü çok büyürse büyüme yavaşlar. Grafiksel olarak bu, dikey eksenin başlığını değiştirerek, bu durumda “uzun vadeli büyüme” olacak olan bir Laffer eğrisi olarak gösterilebilir.
Referanslar:
Sala-i-Martin, X. (2000) Ekonomik büyüme üzerine notlar. (2için ed). Barselona: Antoni Bosch.