Rejeneratif tarım, kimyasal ve endüstriyel etkiyi azaltarak sürdürülebilirliği hedefleyen bir tarım ve hayvancılık metodolojisidir. Bunun yerine, doğanın kendi kendini iyileştiren etkisi üzerine bahse girin.
Rejeneratif tarım modelinin ana yaklaşımı, topraktan yararlanmayı veya topraktan yeniden yararlanmayı içerir. Bunu yapmak için, tarımsal sömürüsü ile kaybolan bileşenleri sağlamak. Bu sayede yerkürenin özellikleri yenilenerek tekrar kullanılabilir. Hayvancılık açısından metodolojik uygulaması da mümkündür.
Bu anlamda doğal kaynakların sınırlı ve kıt olduğu varsayılmaktadır. Bu nedenle, daha saygılı ve döngüsel yapısını vurgulayan yeni bir dünya vizyonu esastır.
Bu uygulamaların savunucuları, çevrenin kendi başına kendini yenileme ve üretken döngüsünü sürdürme yeteneğine sahip olduğunu iddia eder. Bütün bunlar, insanın eli ve onun sömürü teknikleri olmadan. Bununla birlikte, bu yenilenmeye de verimli toprakların bakımıyla yardımcı olur.
Bu nedenle, yenilenebilir tarım, küresel ısınma olgusunu dizginlemek ve çevreye karşı daha az agresif olan yerel ve bölgesel faaliyetlerin teşvik edilmesini desteklemek söz konusu olduğunda mevcut bir kaynaktır.
Rejeneratif tarım yaklaşımları
Bu tarımsal faaliyet ve işletme vizyonu, doğal kaynakların kullanımına ilişkin bir dizi temel ilkeyi gündeme getirmektedir:
- Kimyasal etkilerin maksimum azalması: Rejeneratif metodolojinin savunucuları, yapay kimyasal kaynakların ortadan kaldırılmasını savunuyorlar. Bu anlamda, gezegene karşı zehirlilikleri ve saldırganlıkları nedeniyle mahsul uyarıcıları olarak.
- Karbonik arıtma: Topraklarda organik karbon kullanımını artırarak, kimyasal ürünlerin etkisi organik ve doğal el ile desteklenir. Aynı zamanda, kirletici CO2 emisyonu da önlenir.
- Küçük teknoloji kullanımı: Rejenerasyon, doğal çevre için istilacı veya agresif olarak kabul edilebilecek daha az teknoloji ve makine kullanımını içerir. Bu noktada geleneksel ürünlerde olduğu gibi hayvan kullanımı kadar insan emeği de kullanılmaktadır.
- Yenilenebilir enerjilere bahis yapın: Teknolojik ürünlerin daha az kullanılmasıyla birlikte fosil ve yüksek kirletici kaynakların tüketiminin de azaltılması hedeflenmektedir.
- Elde edilen ürünün demokratikleştirilmesi: Bazen rejeneratif uygulama, daha yüksek üretim maliyetlerini içerir ve bu da elde edilen ürünleri daha pahalı hale getirir. Ancak bunun bir amacı, meyve, sebze ve diğer ürünlerin fiyatlarının düşürülmesi ve bunun pazarlarda daha fazla genişlemesine neden olmasıdır.
- Sosyal ve işbirlikçi rol: Bu tür tarım, yerel düzeyde ekonomilerin ve sürdürülebilirliği destekleyen daha küçük tedarik zincirlerinin gelişimini teşvik eder.
Rejeneratif tarımın olağanüstü eylemleri
Zaman içinde çok yaygın bir tarım hareketi olmasına rağmen, ortaya çıkardığı sayısız proje ve yaklaşım bulunmaktadır.
Özellikle batı ülkelerinde, Amerika'nın (büyük çeşitlilikleriyle hem kuzey hem de güney) birçok yerinde veya Avrupa'da (İspanya ve İtalya gibi Akdeniz bölgelerini vurgulayarak) geliştirilmiştir.
Bu nedenle, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bazı yerler (özellikle Kaliforniya eyaletindekiler gibi arazi uzantılarıyla birlikte batı kıyısında), bu metodolojinin kooperatiflerde ve doğa koruma alanlarında uygulandığı yerlerde öne çıkıyor.
Bu anlamda, tahıl ekimi, tamamen organik sömürü ve yeni otlatma biçimleri gibi geleneksel ekonomik faaliyetler, rejeneratif tez uygulanarak ve “biyo” ürün üzerine bahis yapılarak yeniden canlandırıldı.
Bu nedenle, bu tür tarım uygulamaları, döngüsel ve yeşil ekonomi sistemlerinin genişletilmesinde kilit bir parça olarak kabul edilir.