Marksist ve komünist teorilere göre proletarya diktatörlüğü, maaşlı işçi sınıfının, burjuva sosyal sınıfına karşı bir devletin siyasi ve ekonomik gücünün merkezi olarak durduğu durumdur.
Proletarya diktatörlüğü en önemli komünist postülalardan biridir. Bireysel proleter işçinin bir toplumda arzu etmesi gereken nihai durumu veya maksimum ifadeyi varsayar.
Farklı komünist teorilerin varlığı ile bu kavram, 19. yüzyılda Karl Marx ve Friedrich Engels tarafından yerleştirilen ve orijinal komünist manifesto ile el ele verilen teorik kökeninden evrimleşmiştir.
Bu şekilde, sınıf mücadelesinin sona ermesinin ve işçi sınıfının toplumsal tahakkümün elde edilmesinin sonucu olan bu diktatörlük, komünizm incelemesinde var olan çok çeşitli bakış açıları dikkate alındığında, farklı algılara sahiptir. sosyalizm ve Marksizm.
Aynı zamanda başarısı, burjuva iktidarının ortadan kaldırılmasını ve işçi sınıfları üzerindeki kontrolünü gerektirir. Burjuva iktidarı, sosyalist bakış açısından, onların sömürülmesi için bir mekanizma olarak anlaşıldı.
Proletarya diktatörlüğünün temelleri
Proleter sınıfın burjuva sınıfına karşı egemenliğini sağlamak için komünist ve Marksist tezler, yerine getirilmesi gereken bir dizi ortak gereksinim belirler:
- Karşı sınıfların çatışması. Proletarya ve burjuva sınıfı, üretim araçlarının ve ekonomide var olan zenginliğin nihai denetimi için savaşmalıdır.
- Nihai sonuç, proleter vatandaşlar arasında tam eşitliğe sahip sınıfsız bir toplum olmalıdır. Yani ekonomik eşitsizlik olmamalıdır.
- Proletarya diktatörlüğünün başarısı için, hem kentli işçi sınıfı hem de köylü sınıfı, birinci grubun vesayeti altında işbirliği yapmalıdır.
- Son olarak, üretim araçlarının devlet denetimi ve denetimi, varolan tek siyasi güç ve vatandaşlar arasında eşitlik ve demokratik adaletin "garantisi" olan komünist partiye ait olmalıdır.
- Bölgesel olarak ve Devletin altında, üretim ve nüfus kontrolü gerçekleştirmek amacıyla farklı sovyetler aracılığıyla örgütlenme olacaktır.
Teorik olarak, proletarya diktatörlüğünün zaferi, nihai ifadesiyle kapitalizmden sosyalizme geçişi varsayar ve bir çoğunluk ve egemen toplum biçimi olarak proletaryanın başarılı devrimini varsayar.
