Dolaylı dağıtım kanalı

Dolaylı dağıtım kanalı, şirketin ürünlerini nihai tüketiciye ulaştırmak için aracılar kullanması ile karakterize edilir.

Dolaylı dağıtım kanalları, dağıtım zincirindeki aracıların sayısına bağlı olarak kısa veya uzun olabilir.

Dolaylı dağıtım kanalındaki katılımcılar

Dolaylı dağıtım kanalındaki katılımcılar şunlar olabilir:

Temsilciler

Bir temsilci, ürünün sahipliğini elde etmediği için karakterize edilir, çünkü işlevi yalnızca bir ürünü satmak isteyen şirketleri ve onu pazarlamak veya dağıtmak isteyen diğerlerini birbirine bağlamaktır.

Tüm şirketler dağıtım zincirlerinde acente kullanmazlar, genellikle ithal edilen ürünler ticarileştirilirken kullanılırlar. Çünkü bunlar sadece taraflar arasındaki ticari anlaşmaların akdedilmesi için ilişki bağlantılarıdır.

Buna karşılık, ajanlar üç tip olabilir:

1. Ticaret Temsilcisi: Bu kişiler, alım satım faaliyetlerini yürütürken mal sahipleri veya üretici şirket adına görev yapabilir ve pazarlık yapabilir; tam anlamıyla malik olmadıklarını bilmemize rağmen.
2. Komisyoncu: Bir iş alanında uzman veya uzman oldukları için ikinci el distribütörlerdir.
3. Komisyona göre acenteler: Ayrıca ara sıra oluyorlar ve bir satış işlemini kapatırken prodüksiyon şirketinden satış komisyonu alıyorlar.

Toptancılar

Dağıtım zincirindeki toptancılar, üretici firmadan malı büyük miktarlarda satın alan, depolayan ve daha sonra diğer aracılara satan kişilerdir.

Toptancılar malın mülkiyetini alırlar. Bu nedenle ürünün tanıtılması, finansmanı ve pazarlanması işlevlerini üstlenirler. Ticarileştirdikleri malın fiyat ve koşullarının müzakere sürecini ve anlaşmalarını yürütürler.

Toptancı perakendecilere satış yapar, böylece ürünün son kullanıcısıyla temas kurmazlar. Bu, farklı coğrafi bölgelere dağılmış çok sayıda perakendeci ile ilişkilere sahip olmalarını sağlar ve bu da ürünün pazarda güçlü bir varlığa sahip olmasını sağlar.

Toptancılar aşağıdaki gibi sınıflandırılabilir:

1. Geleneksel: Ürünleri ticari tesislerinde satan toptancılardır, satıcı ve perakende distribütör ile ilişkilerini sürdürdükleri için en çok aşina olduğumuz toptancılardır.
2. Self servis: Self serviste toptancı alıcıyla temas kurmaz, çünkü perakendeci bir araba alır ve satın almak istediği ürünlerle doldurur, onlar için ödeme yapar ve hepsi bu kadar.
3. Uzak toptancılar: Bu toptancılar, satışlarını posta, telefon veya internetin dijital araçları gibi araçlarla yapmaktadır.

Perakendeciler

Bu distribütörler, küçük miktarlarda ürün sattıkları için nihai tüketiciyle temasa geçenlerdir, bu nedenle perakendeciler olarak bilinirler. Perakendeci, ürünün satın alınmasını teşvik etmek ve motive etmek için sattığı ürünlerin çekici bir şekilde yerleştirilmesine ve sergilenmesine kendini adamıştır.

Dolaylı dağıtım kanallarının avantajları ve dezavantajları

Bulduğumuz ana avantajlar arasında:

• Daha düşük depolama maliyeti: Üretici firmalar ürün stoklarını erken bırakır ve bunlar büyük miktarlarda ürünü depolamak için yeterli altyapıya sahip toptancılarda depolanır.
• Daha fazla verimlilik: Dolaylı distribütörlerin çok sayıda işletmeye sahip olması veya ayrıca franchise kullanılması nedeniyle ulaşılan erişim düzeyine göre; bu da ürünün daha fazla sayıda satış noktasında pazarlanmasını sağlar.

Ancak hepsi avantaj değildir, dezavantajlar arasında aşağıdakileri vurgularız:

• Daha yüksek tüketici fiyatları: zincirdeki her halka, ürünün nihai fiyatını yükselten bir kar marjı alır.
• Şirket tarafından daha az kontrol: çünkü her aracı kendi idari politikalarını, teslimatını, lojistiğini vb. Bu, ürünün kalitesini ve imajını tehlikeye atabilir.
• Daha uzun süreler: Çok sayıda aracı varsa, ürünün zincirin farklı halkalarından geçişi, işlem süresinde gecikmeye neden olur veya daha karmaşık hale gelir.

Sonuç olarak, dolaylı dağıtım kanallarına sahip olmanın bir dizi avantaj ve dezavantajı olduğu söylenebilir. Bu nedenle, avantajlarda elde edilen fırsatların, sürecin dezavantajlarında oluşabilecek risklerden daha büyük olup olmadığını belirlemek için şirket net ve objektif bir değerlendirme yapmalıdır.