Washington Uzlaşması, 1989'da İngiliz iktisatçı John Williamson tarafından formüle edilen ve amacı ekonomik krize dalmış gelişmekte olan ülkeleri bu krizden çıkmaları için yönlendirmek olan on ekonomi politikası tavsiyesi olarak bilinir.
Washington Uzlaşması, Washington merkezli üç kurum olan Uluslararası Para Fonu (IMF), Dünya Bankası ve ABD Hazinesinden oluşuyordu. Tavsiyeler, dış ticaretin ve finansal sistemin serbestleştirilmesi, devlet müdahalesinin reforme edilmesi veya ülkelere yabancı sermayenin çekilmesi gibi hususlara ulaşmayı amaçladı.
Washington Mutabakatı Önlemleri
Latin Amerika'da krize neden olan iki temel neden olduğu düşünülüyordu. Bir yandan, yerli ekonomiyi koruma yöntemi ve Devletin aşırı müdahaleciliği ve diğer yanda hükümetin kamu açığını kontrol edememesi. Bu sorunların üstesinden gelmek için önerilen 10 önlem şunlardı:
- Mali disiplin: Hemen hemen tüm Latin Amerika ülkelerinde biriken yüksek açıkların, bölgeyi enflasyonist sıkıntıya iten makroekonomik dengesizliklere yol açtığı düşünülüyordu.
- Kamu harcama önceliklerinin yeniden sıralanması: Mali açıkla yüzleşmek için, harcamaların azaltılmasına, daha spesifik olarak, haksız sübvansiyonlardan sağlık, eğitim ve altyapıya yeniden dağıtılmasına karar verildi.
- Vergi reformu: Vergi artışlarına dayalı, geniş bazda ve ılımlı marjinal oranlarla. Başka bir deyişle, daha fazla gelir elde etmek için ödenen ek vergi düşüktü.
- Faiz oranı liberalizasyonu: Piyasa tarafından kurulacak.
- döviz kuru işaretlendi, ayrıca, piyasa tarafından.
- Ticaret liberalizasyonu: Dışa dönük bir ekonomi politikası yürütmek için ithalatın serbestleştirilmesinin de gerekli olduğuna inanılıyordu. Ulusal endüstrileri "yabancılardan" koruma fikri büyümenin önünde bir engel olarak görülüyordu.
- Doğrudan yabancı yatırımın serbestleştirilmesi: Ve böylece sermaye, teknoloji ve deneyime katkıda bulunur.
- Özelleştirme: Özel sektörün devlet şirketlerinden daha verimli yönetildiği fikrine dayandılar.
- kuralsızlaştırma: Dünyanın en düzenli ekonomilerinin bulunduğu Latin Amerika'da rekabeti teşvik etmenin bir yolu olarak görülüyordu.
- Mülkiyet hakları: Mülkiyet haklarının çok güvensiz olduğu bir bölgede, ABD'de olduğu gibi garantili hakların uygulanmasına karar verildi.
Washington Uzlaşmasının Sonuçları
Olumlu sonuçlara bağlı kalırsak, bunlar şunlardı:
- Daha düşük enflasyon
- Daha düşük bütçe açığı
- Dış borçta azalma
- Sermaye akışı artışı
Öte yandan, Washington Mutabakatı, pek çokları bunun pek de olumlu olmayan sonuçları olduğunu ve bunun ABD'nin "neoliberal" bir diktesi olduğunu düşündüğünden, çeşitli alanlardan çok sayıda eleştirinin odak noktası olmuştur. Bunlar olumsuz sonuçlar Bunlar şunlardı:
- Hiçbir ekonomik büyüme sağlanamadı (bazı akademisyenler 1990'ları "kayıp on yıl" olarak adlandırıyor)
- Eşitsizlik arttı
- Sosyal ilerleme eksikliği
- İnsan haklarının bozulması.
Önlemlerin tüm ülkelerde istenen etkiyi yaratmamasına rağmen, Şili, Uruguay, El Salvador ve Brezilya gibi yoksulluğun azaltılmasında ilerleme gibi daha olumlu işaretler veren bazı ülkeler olduğu belirtilmelidir. Ancak Arjantin gibi diğer ülkeler, Washington mutabakatının tüm önlemlerini katı bir şekilde uygulayarak rekabeti kaybettiler.
