İtalya'nın üzerinde kara bulutlar toplanıyor. İtalya'nın Euro'dan olası çıkışından bile bahsedenler var. Transalpin ülkesi büyük bir ikilemle karşı karşıya: büyümeye bahse gir ya da Brüksel ile olan taahhütlere saygı duy ve bütçe açığını azaltma yoluna devam et.
Son birkaç yılda Avrupa Birliği ülkeleri ekonomik olarak büyüdüyse, İtalya'daki mevcut durum Avrupa ekonomisinin iyi performansını riske atıyor gibi görünüyor.
Arka fon
Ancak İtalya'nın yaşadığı sorunlar yeni değil. İtalyan ekonomisi uzun süredir aynı dertlerden muzdarip. Düşük verimlilik, zayıf ekonomik büyümeye yol açtı ve ekonomik krizler meydana geldiğinde, olağan çözüm İtalyan lirasının değerini düşürmeye başvurmaktı.
Bu nedenle İtalya'da eurodan çıkıştan bahseden birçok Avrupa şüphecisi var. Liranın devalüasyonu sayesinde ekonomik büyüme yoluna geri dönmenin mümkün olduğu zamanları hala hatırlıyorlar. Ancak euro ile her şey İtalya için dezavantaj değil. Tek para birimi sayesinde İtalya düşük enflasyon ve düşük faiz oranlarından yararlandı. Öte yandan, para birimini devalüe etmek her zaman en iyi çözüm değildir, çünkü ara sıra yapılan teşviklere rağmen, uzun vadeli üretkenliği artırmak için yapısal reformlar gerekliydi.
İtalya, ağır borçlu bir ekonomi
Bu arka plana karşı İtalya, Avrupa ortalamasının altında bir ekonomik büyüme ile karşı karşıya. %1.5 İtalyan ve %2.5 Avrupalıdan bahsediyoruz. Daha da kötüsü, İtalya, 2018'de Gayri Safi Yurtiçi Hasılasının %132'sini temsil eden çok yüksek bir borçlulukla karşı karşıya. Tüm bunlar, İtalya'yı Yunanistan'dan sonra en yüksek kamu borcuna sahip Avrupa ülkesi konumuna getiriyor.
1,7 trilyon Euro'luk Gayri Safi Yurtiçi Hasıla ile İtalya'nın Euro bölgesinin üçüncü büyük ekonomisi olduğunu belirtmek gerekir. Sorun şu ki, borcu 2,2 trilyon euro. Bu, borcun çok önemli bir kamu harcaması hacmini emdiği anlamına gelir.
Prensipte İtalya ve Avrupa Komisyonu %0,8'lik bir kamu açığı üzerinde anlaşsaydı, İtalyan hükümeti tarafından sunulan bütçeler açığı %2,4'te bırakacaktı. Böylece, açığın azaltılmasını savunan Avrupalı yetkililerin karşısında, İtalyan hükümeti daha yüksek ekonomik büyüme elde etmeye çalışmak için açık hedefini gevşetmeyi planlıyor.
Avrupa, İstikrar ve Büyüme Paktı'na uyumu vurgulamaktadır. İstikrar ve Büyüme Paktı'nın hedefinin Avrupa ekonomilerinin yakınlaşması ve sağlam kamu maliyesi olduğunu hatırlayalım. Diğer şeylerin yanı sıra, bu anlaşma mali açığın Gayri Safi Yurtiçi Hasıla'nın %3'ünü aşmaması gerektiğini belirler. Zaman zaman, bazı ülkelerin bütçe açığını azaltma hedefini gevşetmesine izin verildi. Bu konuda kolaylıklar verilmeyen İtalya'da durum böyle değil. Ayrıca, İtalyan hükümetinin önerdiği açık %2,4'te kalıyor ve aşırı açık nedeniyle Avrupa prosedürlerinin uygulanması dışında kalıyor.
büyük ikilem
Japonya ve Belçika gibi ülkelerin deneyimleri, yüksek düzeyde kamu borcunu azaltmanın en iyi yolunun (İtalya'da olduğu gibi) zaman içinde sürdürülebilir ekonomik büyümeden geçtiğini göstermektedir. Bu nedenle İtalyan hükümeti ekonomi için bir canlandırma planı öneriyor. Ve her zamanki gibi, ekonomiye yönelik herhangi bir teşvik, genellikle kamu açığında bir artışa yol açar. Bu amaçla, İtalyan hükümeti işsizler için gelir, işçi çalıştıran şirketler için vergi teşvikleri ve altyapıyı modernize etmek için 15.000 milyon avroluk iddialı bir yatırım planı öneriyor.
Ancak, açık kurallarına uyulmaması, daha yüksek faiz oranlarının ödenmesini gerektirir. Bütçe disiplinini savunanlar, İtalya'nın artan açıklar ve borç faizleri arasında tehlikeli bir sarmalın içine girebileceğinden korkuyorlar. En kötümserler, bütçe kurallarına uymamanın faiz oranlarında orantısız bir artışa, avronun İtalya'dan çıkmasına ve hepsinden önemlisi İtalyan vatandaşlarının yoksullaşmasına yol açabileceğine inanıyor.
Açık olan, İtalyan ekonomisinin uzun vadeli reformlarla mücadele etmesi gerektiğidir. Kadınları ve gençleri işgücü piyasasına entegre etmek ve verimliliği artırmak gerekiyor. Sorun, yapısal reformların gerçekleştirilmesiyle kısa vadeli büyümenin zarar görmesidir.