Büyük ekonomistlere bu alandaki araştırmalarından dolayı Nobel Ödülü verildi. Eğitime yatırım yapmak, akademide ve "Nobel" in seçkin kulübünde kendisi için iyi bir dava oluşturuyor.
Birkaç ay önce, bu sefer CNN'de ülkelerin eğitime yatırım yapma ihtiyacı hakkında tekrar yazıyordum. Daha çok eğitim ve ekonomi ile ilgili konulara odaklanan ekonomistlerin yaptığı çalışmalara göre, sadece insanların sosyal kalkınmasını iyileştirmekle kalmayıp, aynı zamanda ülkelerin ekonomik kalkınmasını da doğrudan etkileyen bir ihtiyaç. Aşırı yoksulluk da dahil olmak üzere bu yapısal sorunları hafifletmeye çalışan formüllere ihtiyaç duyan birçok bölgeye fayda sağlayan bir gelişme.
Son yıllarda, ekonomik konularda davranışsal bir çerçevenin varlığı, kamusal tartışmanın merkez üssüne yerleştirildi. 2016 ve 2017'de Oliver Hart, Bengt Holmström ve Richard Thaler, ekonomik psikoloji alanındaki araştırmalarından dolayı zaten ödüle layık görüldüler. Aslında, ikincisi, Amerikan Nobel Ekonomi Ödülü ve Psikolog Daniel Kahneman ile ortak çalışmasıyla tanınır. Toplumun davranışının ekonomi ve kalkınma üzerinde yarattığı etkiyi vurgulayan yeni bir ekonomik yön.
Bu düşünce çizgileri arasında, deneysel süreçlerle karıştırılmış ekonomi, araştırma alanında giderek yaygınlaşan bir uygulamadır. Aslında hem Kremer hem de Duflo, çalışmalarını toplumun gerçekleriyle desteklemek için deney süreçlerinde aktif olarak çalıştılar. Eğitimin sadece toplum üzerinde bir etkisinin olmadığını, aynı zamanda toplumun ekonomik kalkınmasında da büyük bir etkisi olduğunu gösteren çalışmalar. Bu nedenle, son yıllarda konuyu şikayet eden ve araştıran bizler için bu harika bir an.
Çok karlı bir yatırım
Makalenin satırına göre, Amerika Birleşik Devletleri Hükümeti, eğitime daha fazla yatırımın getireceği etkinin yanı sıra bunun ülke ekonomisi üzerindeki etkisini de ölçmeye çalışan bir programla başladı. bir kamu bütçesi, bir dizi Amerikalı öğrenciye, ilk akademik aşamalarından üniversite eğitimlerine kadar burs verildi. Bu genç öğrencilere, işgücü piyasasına katılarak tam ve başarılı bir öğrenci hayatı geliştirebilmeleri için tüm kaynaklarla donatılmış bir program.
Buna karşılık, karşıtlıklar yaratmanın bir yöntemi olarak Devlet, hangi yatırımın uzun vadede daha fazla getiri sağladığını karşılaştırmak ve doğrulamak için finansal ve finansal olmayan başka bir dizi varlıktaki yatırımlara bir dizi bütçe ayırdı. Eğitime yapılan yatırımın amacı ve geri dönüş şekli, iş piyasasına girerken burs alan gençlerden vergilendirme açısından toplanması beklenen para ile ölçülmüştür. Bu durumda analistler, daha iyi bir eğitim ile gelecekteki gelirinin sonuç olarak daha yüksek olacağını umuyorlardı. Ve bu nedenle, vergi şeklinde daha fazla sermayeye katkıda bulunma yeteneğine sahip olacaklardı.
Bu çalışmanın sonunda, paralel olarak yapılan diğer yatırımlara kıyasla eğitime yapılan yatırımın büyük karlılığını çıkarmak mümkün olmuştur. Sonuçlara göre, eğitime yapılan yatırım, borsaya yapılan yatırımdan daha yüksek getiri sağladı. Nobel Ekonomi Ödülü sahibi James Heckman tarafından yapılan analiz, anaokullarına yatırım yapmanın bir ülke için finansal piyasalara yatırım yapmaktan çok daha karlı olduğu sonucuna vardı. Böylece çalışmasını sonlandırıyor ve bir ülkenin vatandaşlarının daha fazla ve daha iyi gelişmesi için eğitime yatırım yapılması gerektiğini gösteriyor.
Aynı şekilde son Nobel Ekonomi Ödülü'nü de Esther Duflo yaptı. Deneysel alanda, daha iyi ve daha uyumlu bir eğitime yapılan yatırımın, aşırı yoksulluğa maruz kalan gençler üzerinde yarattığı etkinin yanı sıra, bir öğretmen figürü ile öğrenciye eşlik eden bir ekonomi Nobel Ödülü . Ayrıca, bugün en çok ihtiyaç duyan ülkelere yönelik olan, ancak kaynakları doğru yönetmedikleri için istenen etkiye sahip olmayan belirli yatırımların verimliliği ve etkililiği ile çelişiyor. Kısacası, ekonominin toplumla doğrudan bağlantılı olduğu çok insani bir çalışma alanı; onu son nobel ödülünü almaya iten sebep.
Ancak böyle düşünen sadece Heckman ve Duflo değil. UNESCO, kendi adına, ülkelerdeki eşitsizlik düzeylerini azaltacak bir faktör olarak eğitime yatırım yapma ihtiyacını da anladı. Dahası, onun durumunda, ünlü klasik iktisatçı Adam Smith'in en iyi bilinen eserinin başlığına atıfta bulunarak, toplumdaki gençliği ulusların gerçek zenginliği olarak karşılaştırmaya geldi. Bu ifade ile UNESCO, genç vatandaşlara ülkelerin kalkınması için bir öncelik atfetmiştir, bu yüzden bunu yapmanın en iyi yolu eğitim ve kaynak yoluyla onların oluşmasıdır.
Daha iyi eğitim, daha fazla iş rekabet gücü
İyi bir eğitimin yanı sıra mükemmel bir eğitim sistemi de ekonomi için çok karlı olabilir. En yüksek büyüme ve gelişme oranlarına sahip ülkelere bakarsak, yayınlanmış akademik sıralamalara göre dünyanın en iyi üniversitelerine sahip olmaları da ilginçtir. Eğitime yatırım, yalnızca yapıldığı yerde yoksulluğu azaltmakla kalmaz, aynı zamanda gelecekteki çalışmalarını geliştirirken daha hazırlıklı, daha eğitimli ve daha rekabetçi bir gelecek toplumu yaratır.
Bu aynı zamanda, farklı ülkelerdeki şirketlerin rekabet gücünün ölçülmesi söz konusu olduğunda da doğrudan bir etkiye sahiptir, çünkü bir şirket en iyi üniversite yeteneğini alırsa, genellikle daha iyi yönetilir, daha yüksek üretkenliğe sahip olur ve bu nedenle, şirketinden çok daha rekabetçi hale gelebilir. muadilleri, eğitim ve personel kalitesinin daha düşük olduğu yerlerde bulunur.
Her şeyde olduğu gibi bunun da istisnaları vardır. Başka bir deyişle, her zaman böyle olmak zorunda değildir. Bir şirket oluşturduğunuzda, daha düşük bir eğitim düzeyine sahip olarak daha az rekabetçi olmanıza gerek yoktur. Ancak eğitim sistemleri gereği personelini eğitim düzeyi yüksek üniversitelerden istihdam eden şirketlerde başarı olasılığı daha yüksektir. Harvard, Yale veya Princeton gibi eğitim kurumlarından gelenlerin işgücü piyasasına giriş oranlarına bakmanız yeterli. Ancak, her zaman istisnalar olabilir.
Kısacası, eğitim ekonomiler için büyük bir büyüme motorudur. Bu, bilimsel katkıları sayesinde profesyonel ekonomi alanında en prestijli ayrımla tanınan büyük ekonomistler tarafından belirleniyor. Eğitimin, gelenek gereği var olması gereken izole bir şey olmadığını göstermek için bir ayrım. Buna karşılık, bir ülkedeki bir eğitim sistemi olarak eğitim, gelecekteki büyümeyi tahmin ederken dikkate alınmalıdır. Yarının toplumlarından bahsediyoruz, ülkenin geleceği olanlardan; dolayısıyla yönetimi büyük ölçüde aldıkları eğitime bağlıdır.