Neolitik tarım, kökenini temsil ettiği için en ilkel tarım yöntemi olarak kabul edilir. Buna karşılık, avcılık ve toplayıcılığa dayalı bir toplum bırakarak tarım toplumunun ortaya çıkmasına neden oldu.
Tarih ve sosyal değişimlerin incelenmesinde, Neolitik tarımın daha sonraki uygarlıkların yaratılması için önemli bir ilerleme olduğu tespit edilmiştir. Neolitik tarımla birlikte toplum, toplayıcı ve avcı topluluklarını geride bırakarak, daha önce bahsedilen tarım toplumunun doğuşuna yol açmıştır.
MÖ 13.000 ile 8.000 yılları arasında. bu aşama, yeni bitki türlerinin büyümesini kolaylaştıran daha yüksek sıcaklıkların gelmesiyle iklimsel bir adaptasyon yaşadı.
İnsan yerleşimleri, bu kaynaklardan gıdaya erişime izin veren tarım teknikleri geliştirdi.
Böylece, tarımsal faaliyetin katlanarak büyümesi ve dolayısıyla türün ekonomik ve sosyal evrimi motive edildi.
Öte yandan, hayvancılık gibi bir diğer önemli faaliyet, kendisini tarımla birlikte insan türünün ana faaliyetlerinden biri olarak konumlandırmaktı.
Neolitik tarımın temel özellikleri
Bu tarihsel dönemin sunduğu en karakteristik detaylar, ekim ve hasat teknikleri ile ilgili önemli yeniliklerin ortaya çıkması veya üretim seviyelerindeki belirgin artıştır.
Bunlar arasında, toprağı işlemek için bir araç olarak veya tahıl preslemek için küçük değirmenler oluşturmak için taşın cilalanması ve bilenmesi gibi teknikler öne çıkıyor.
Bu değişimler insanın o dönemde yaşadığı sosyokültürel değişimleri de etkilemiştir. Çevresini gözlemleyerek, insan ona uyum sağlayabildi ve besin kaynakları arayışında onu kullanmayı öğrendi.
Avcı-toplayıcı paradigmasından, gıdalarının tarımsal üretim ve ilk otlatma yoluyla elde edilmesini kontrol eden yeni bir çiftlik sahibi-çiftçi toplumuna geçildi.
Başka bir deyişle, tüm gezegene yayılan Neolitik toplum, meyvelerin ekimi, sulanması ve hasadı gibi üretken süreçleri öğrendi. Bu anlamda, kendine daha çok, doğal çevreye daha az bağımlı olmaya başladı. Bu yüzden göçebe sistem terk edildi.
Elde edilen gıda fazlaları sayesinde yaşam kaliteleri yükselmiş ve seramiklerin elinde kültür, dindarlık ya da teknolojik gelişme gibi diğer alanlara da hitap etme imkânı bulmuşlardır. Buna “iş bölümü” denir.
Neolitik Tarımda Temel Gelişmeler
İnsan tarihinin incelenmesinde, Neolitik dönem, üretken anlamda ilk büyük devrimdi.
Bu tarihsel evre, insanın gelişimi ve doğal çevreyi bir hayatta kalma modeli olarak kullanması için büyük önem taşıyan bazı gerçekleri topladı:
- Tahıl, mısır veya hububat gibi mahsullerin yaygınlığı. Bu ürünler çeşitli arazi türlerinde kolaylıkla ekilebilirdi ve dayanıklılık ve koruma özelliklerine sahipti. Ayrıca dönüşümü ve kolay ulaşımı mümkün olmuştur.
- Teknolojik gelişmelerle ilişkili artan üretkenlik, daha büyük nüfus yerleşimlerinin yaratılmasıyla sonuçlandı. Böylece tarımsal sömürüye sahip köyler doğdu.
- Göçebelerden yerleşik hayata. Önceki noktayı dikkate alarak, tarım ve hayvancılık üretim kontrolü, büyük ölçüde göçebelikten vazgeçerek, insanın sabit ikamet noktaları oluşturmasına yardımcı oldu.
- Toplumsal örgütlenme açısından, toplama faaliyetinin büyümesi, toplumsal hiyerarşilerin oluşumunu kolaylaştırdı. Başka bir deyişle, emlak toplulukları.
- Tarihsel paradigma kayması. Neolitik dönemden itibaren insan, üretici ve koleksiyoncu olmuştur.