Keynesyen model, John Maynard Keynes tarafından meslek veya istihdam düzeyi ile bir yerin gelir düzeyi arasında var olan ilişkinin temel olarak gösterildiği bir ekonomik model aracılığıyla geliştirilen bir ekonomik teoridir.
Keynesyen model, iktisat teorisinin klasik düşüncenin hakim olduğu bir zamanda gelişir. Meslek ve istihdam teorisi hakkındaki temel klasik varsayımlar, ekonominin tam istihdam ile bir denge pozisyonuna yöneldiği yönündeydi.
Klasik iktisatçılar, işsizliğin temel olarak işçilerin piyasa tarafından belirlenen ücret düzeylerini kabul etmeye karşı çıkmalarından kaynaklandığını varsaydılar. Tam da Keynesyen model, klasik iktisatçıların ekonomik analizleriyle vardıkları sonuçları çürütmek için geliştirildi.
Keynesyen modeldeki kavramlar ve sonuçlar
Keynes, modeli aracılığıyla iki yeni kavram sunar:
- Toplam toplam talep: Bununla birlikte, mal ve hizmetler için toplam talep.
- Toplam toplu teklif: Yani sunulan mal ve hizmetlerin toplamıdır.
Bu model belirli sonuçlara varmayı sağlar. Böylece, her üretim düzeyi için karşılık gelen geçerli bir istihdam düzeyi olduğu gösterilmiştir.
Bu nedenle, Keynes'e göre işsizliğin nedeni, yetersiz toplam talebin varlığıdır. Bu nedenle, toplam talep olarak adlandırılan, ekonominin işsizlik veya enflasyon durumunu belirleyen kilit değişkendir.
Gelir veya milli gelirin, Keynes'in marjinal tüketim eğilimi olarak adlandırdığı şey tarafından belirlendiği iddia edilmektedir. Yani, kişisel gelirin tüketime ayrılan kısmı.
Bu arada, toplam talep, söz konusu talebin bileşenlerinin güçlü bir şekilde domine etmektedir. Yani, yatırım eğilimi, talep çarpanı ve faiz oranı ile ilişkisi. Keynesyen modele göre gelirin, toplam talebin yukarıda belirtilen bileşenlerine bağlı olmasının nedenleri.
Keynesyen modelden türetilen pratik uygulamalar
Keynes tarafından önerilen politikaların çok pratik olduğu ortaya çıktı. Keynesyen modelin geliştirilmesinden kaynaklanan sonuçlar, esasen formüle edildikleri tarihte yürürlükte olan Hükümetler için tamamen geçerli olmuştur.
Önerilen temel ekonomi politikası, toplam talepte bir genişlemeye neden olacak kamu harcamalarını artırmaktır. Uygulamanın olumlu bir noktası olarak üretimde, istihdamda ve yatırımda bir artış getirmek. Kamu harcama politikaları dünyanın birçok devleti veya hükümeti tarafından uygulanmaktadır.
Ancak karşı çıkanlar da var. Pek çok iktisatçı Keynes'in yaklaşımına karşıdır ve onun teorisinin, artan kamu harcamaları nedeniyle ülkeleri hesaplarını yanlış hizalamaya yönelttiğine inanmaktadır. Keynesyen modelin eleştirel ekonomistleri, Keynes'in önerdiği politikaların yalnızca enflasyon ve açık yarattığını belirtmektedir. Bu nedenle, uzun vadede ekonomik aktivitenin azalacağını belirtiyorlar.
harcama çarpanı
