Teklif veren, normalde kar elde etmek amacıyla bir ürün veya hizmet sağlayan kişi veya şirkettir.
İsteklinin muadili, pazarlanan malı talep eden davacıdır. Her iki taraf da anlaşmalı. Böylece her birinin pazarlık gücüne göre satış fiyatı belirlenir.
Adli alanda, teklif veren olarak da bilinen teklif sahibinin bir iş teklif eden kişi olduğunu belirtmekte fayda var. Buna karşılık, kabul eden, daveti alan ve rızasını ifade etmesi gereken kişidir. Bunu yaparsanız, sözleşme resmileştirilir.
Bir teklif sahibinin özellikleri
Teklif sahibinin özellikleri arasında aşağıdakiler öne çıkıyor:
- Faaliyetlerini kâr elde etmek amacıyla yürütür.
- Pazarda sunulan ürünün tüm birimlerini içeren teklifi oluşturan bir unsur daha.
- Teklif veren, hükümetin kararıyla veya işin ilk maliyetlerinin çok yüksek olması nedeniyle benzersiz olabilir. Bu durumda bir tekel ile karşı karşıya kalacağız. Az sayıda rakip varsa, bu bir oligopoldür.
- İsteklinin başarısı, bir veya daha fazla kişiden (gerçek veya tüzel) bir talebin tanımlanmasına bağlıdır. Başka bir deyişle, her zaman bir sorunu çözmeniz veya belirli bir ihtiyacı karşılamanız gerekir.
- Teklif verenler insanlığın başlangıcından beri var olmuştur. Para ortaya çıkmadan önce bile, ürünleri karşılığında başka bir mal veya hizmet aldılar. Bu takas olarak bilinir.
- Teklif sahibi, malın tüm üretim sürecini yürütebilir veya gerçekleştirmeyebilir. Yani aracı olabilir.
Teklif sahiplerinin rolüne ilişkin ekonomik teoriler
Teklif sahiplerinin rolü hakkında iki karşıt ekonomik teori vardır. Say yasası onlara öncü bir rol verir çünkü arzın talep yaratmasını sağlar. Başka bir deyişle, belirli mallar daha fazla üretilirken, onları elde etmek isteyen daha fazla kişi veya şirket olacaktır.
Ancak John Maynard Keynes Keynes bu fikri sorguladı ve her talebin kendi arzını oluşturduğunu savundu. Bu önermeye göre, ekonomik faaliyet düzeyinin belirlenmesinde kilit nokta bireylerin tüketme eğilimidir.
