Ortakçılık kavramı, elde edilen kârın bir kısmı karşılığında tarım arazilerinin bir gerçek veya tüzel kişi tarafından ekonomik olarak işletilmesi için diğerine devredilmesiyle karakterize edilen sözleşmeye dayalı bir modeli içerir.
Ortakçılık ilişkileri veya sözleşmeleri, özellikle mülk sahiplerinin çiftliklerini ekonomik sömürü ile onlardan yararlanan profesyonellere kiraladığı veya devrettiği kırsal veya rustik alanlarda kurulur.
Belirtilenlerin ardından ve diğer ekonomik bağlamlarda veya sektörlerde ortaya çıkabilmesine rağmen, ortak ortaklılık sözleşmeleri sahada çok daha geniş kapsamlıdır.
Çok sayıda tarım ve / veya hayvan çiftliği, toprak sahiplerinin örgütsel kontrolü ele alan bireysel ustaların ellerine bıraktığı bu tür bir yasal ilişkiye göre faaliyet göstermektedir.
Kiracı, bu ekonomik varlıkları diğer tarafa devreder ve aynı zamanda kârın belirli bir yüzdesini (nakdi veya ayni olarak) kiraya verene verme sorumluluğunu üstlenir. Bu sözleşmeler, çiftliğe ait olan ve çiftlikte bulunan tesislerin, makinelerin ve diğer kaynakların kullanımını ve bunlardan yararlanmayı içerir.
Tarladaki ortakçılar söz konusu olduğunda, kiralananların günlük hayatlarının tüm dizginlerini alarak sömürdükleri arazide yaşamaları bile yaygındır. Böylece tarım ustabaşı figürü var.
Diğer bağlamlarda ortakçılık modeli
Zamanla, bu tür bir sözleşme ilişkisi, tarım ve hayvancılık dünyasının ötesindeki diğer alanlara bir dizi uyarlamadan geçti.
Arazinin, sanayi merkezlerinin veya evlerin ev sahiplerine devredildiği ve kiralandığı çok sayıda kentsel ve kırsal proje bulunmaktadır. Tabii ki, söz konusu sitelerde faaliyet veya ekonomik faaliyette bulunmaları veya bazı durumlarda tadilat yapmaları şartıyla.
İşleyişi benzer olan bir diğer çarpıcı örnek ise, şahıslara veya özel şirketlere ekonomik faaliyette bulunmaları için arazi veya kamu tesisleri veren halkların kullandığı vakadır.
Karşılık gelen faydalar, taraflar arasındaki yüzde dağılımını etkileyecektir. Örneğin birçok futbol kulübünde ve stadyumlarında olan budur.