Hedef bölgeler, iki veya daha fazla ülkenin kendi para birimleri arasındaki döviz kurunu belirli bir aralıkta tutmayı kabul ettiği anlaşmalardır. Yani döviz kuru istikrarına işaret ediyor.
Başka bir deyişle, hedef bölgeler, bir çift (veya grup) para biriminin çok fazla değişkenlik olmadan tutulacak bir fiyattan alınıp satılmasına izin veren anlaşmalardır.
Bu tür bir sistem, sabit döviz kuru kadar katı değildir. Ancak, esnek döviz kuruna kıyasla para otoritelerinin daha fazla taahhütte bulunmasını gerektirmektedir.
Hedef alanların özellikleri
Hedef alanların özellikleri şunları içerir:
- Ekonomik ajanlara daha fazla kesinlik sunmaya izin verir. Diğer bir deyişle, döviz kuru riski azaltılır, böylece ihracatçılar ve ithalatçılar işlerinin sonuçlarını daha yüksek bir güvenlik payı ile tahmin edebilirler.
- Önceki nokta göz önüne alındığında, hedef bölgeler katılımcı ülkeler arasındaki ticareti teşvik etmeye izin veriyor.
- Anlaşmalar farklı esneklik derecelerine tabi olabilir, örneğin bir döviz kuru seviyesinin %1 veya %3 altında ve üstünde varyasyonları kabul edebilir.
- Döviz kurunu hedef aralığında tutmak için para otoritesi müdahale eder. Bu, para birimi veya repoların doğrudan satın alınması veya satılması gibi farklı araçları aracılığıyla.
Hedef bölgelere örnek
Avrupa Birliği'nde (AB) Döviz Kuru Mekanizması (ERM) aracılığıyla hedef alanlara bir örnek uygulanabilir. Bu, euro bölgesine ait olmayan ancak Avrupa Topluluğuna ait olan bir ülkenin para birimine göre euro fiyatını yönetmek için bir çerçeve sunar.
Şu anda, ERM yalnızca Danimarka para birimini içermektedir. Böylece, Danimarka kronu 1 Ocak 1999'da ERM II'ye katıldı ve euro başına 7.46038 kron döviz kurunu korumayı taahhüt etti. Bu, ± %2.25'lik dar bir dalgalanma bandı ile.