Yarı taşınır varlıklar, hukuk alanında, hakkın öznesinin mirasının kendi başına hareket edebilen kısmı veya bileşenidir.
Genel olarak, kanun genellikle bu terimi, hayvanlar gibi kendi başlarına hareketli olan üretim ve çalışma unsurları için kullanır. Bu anlamda, hayvanlar bir üretim aracı oldukları için, örneğin doğrudan satış için mal ve yiyecek sağlamak gibi; veya iş öğeleri, örneğin bir makineyi veya değirmeni hareket ettiren herhangi bir öğe.
Halihazırda medeni kanun, yarı-taşınabilir malların, bir mülkte özgürce ve özerkliğe sahip olan, yani söz konusu mülkte serbestçe hareket etme kabiliyetine sahip olan tüm mallar olduğunu belirtmektedir.
Canlı hayvan satışı durumunda, varlıklar ve mallar yarı hareketli malların kendileridir, yani hayvanlardır. Ancak, terimin dar kapsamı içinde bunlar arazi, alet ve benzeri gibi gayrimenkullere tabidir.
Diğer mallardan farkı
Hareketli mallar, otonom hareket kabiliyeti bakımından diğer türlerden farklıdır. Bu nedenle, taşınır varlıklar, şirketteki konumlarını değiştirebilen ve başka bir devlet olabilen varlıklardır ve bu, dolaşım niteliğindeki unsurlar içerdiğinden, yasanın bu varlıklara özel bir ilişki verdiği yerdir.
Özel bir durum, yarı hareketli varlıklarla yakından ilişkili olan gayrimenkuldür, çünkü birincisi genellikle ikincisinin temelidir. Örneğin, süt üreten koyunları otlattıkları ve ardından pazarladıkları bir alan.
Sabit kıymetler, taşınabilir olmalarına rağmen, genellikle uzun vadede şirkette sabit bir konum sağlarlar. Bir bilgisayar veya araba gibi insan eliyle fiziksel olarak hareket ettirilebilirler. Ancak, binalar ve yapılar gibi varlıkların taşınması fiziksel olarak imkansızdır.
