Beyaz etiket, perakendecinin kendi adı altında sattığı bir dizi jenerik ürün grubudur. Yani bu mallar genellikle ticari bir kuruluşun logosu altında pazarlanmaktadır.
Başka bir deyişle, beyaz bir çizgiden bahsettiğimizde, bir süpermarket gibi distribütörün kendi ayırt edici özelliğiyle sunduğu ürünlere atıfta bulunuruz.
Bu ürünler, paketleme ve tasarım basit olduğu için karakterize edilir. Ayrıca, malın fiyatı ve kalitesi, piyasanın geri kalanına göre nispeten daha düşüktür.
Bunu daha iyi anlamak için özel markalı bir deterjan örneğini düşünelim. Bu ürün bir temizlik malzemeleri şirketine ait değildir, ancak süpermarket adı altında, örneğin 'Metrópoli' adı altında satılmaktadır ve münhasıran orada satılmaktadır.
Beyaz etiket konseptinin kökeni
Özel markaların kökenleri İkinci Dünya Savaşı Almanya'sındaydı. Bu zor aşamada, tüketiciler popüler markalara ilgi göstermeyi bırakıp, bilinen bir logosu olmayan düşük fiyatlı ürünleri satın almayı tercih ettiler. Daha sonra, eğilim özellikle yetmişli yıllarda Amerika Birleşik Devletleri veya Fransa gibi diğer ülkelere yayıldı.
İspanya örneğinde, Simago süpermarket zinciri 1977 civarında bu trendi ithal eden zincir olmuştur. “Beyaz” marka adının kökeni, etiketin kategoriyi (deterjan, süt, şeker vb.) belirttiği beyaz kapların kullanılmasından gelmektedir. .) ürünün ait olduğu.
Beyaz etiket konseptinin evrimi
Başlangıçta, özel markalı ürünler yalnızca deterjan gibi temel gıda ve temizlik ürünü kategorilerini kapsıyordu. Onların odak noktası, tanınmış şirketlerden daha düşük kaliteli ürünler sunmaktı, ancak aynı zamanda çok daha düşük bir fiyata.
Zamanın geçişi ve artan rekabet baskısı ile özel etiketler, daha sofistike ambalajlarla daha kaliteli ürünler haline geldi. Ayrıca, teklif, temel sepette olmayan ürünleri de içerecek şekilde genişletilir.
Başka bir deyişle, özel etiketler zaman zaman kendi markalarımız veya daha düşük kalitede olması gerekmeyen ve sektördeki şirketler için uygun rekabeti sağlayabilecek distribütör markalarımız dediğimiz hale geldi.
Özel etiketlerin avantajları ve dezavantajları
Beyaz markaların, etkilenen ekonomik ajana bağlı olarak çeşitli avantajları ve dezavantajları vardır:
- Bayinin bakış açısından: Distribütör, yalnızca tanınmış markaları satmasından daha yüksek kar elde edebilir. Ayrıca tüketiciler üzerinde sadakat oluşturabilir ve tedarikçilerle daha fazla pazarlık gücü elde edebilirsiniz. Bununla birlikte, dezavantajlar, beyaz etiket çalıştırmanın yönetimin maliyetlerini ve risklerini üstlenmeyi içermesinden kaynaklanmaktadır. Bu da bayinin iş yükünü arttırır.
- Tüketici açısından: Tüketici rekabet nedeniyle daha düşük fiyattan ve daha fazla çeşitlilikten yararlanabilir. Bununla birlikte, distribütörler geleneksel markaları dışlayarak pazar gücünü kullanmaya başlarsa, bunun tersi bir etki ortaya çıkabilir.
- Beyaz etiket üreticisinin bakış açısından: Distribütör, özel etiketinin üretimini üçüncü bir tarafa emanet eder. Bu şirket, büyük miktarlarda üretim yapıyorsa, ölçek ekonomilerinin yaratılmasından, yani üretilen her yeni birimin maliyetinin düşmesinden yararlanabilir. Ancak dezavantajı, bu üreticinin büyük ölçüde perakendecinin talebine bağlı kalmasıdır.