Yeni Keynesyen okul, bir ekonomik düşünce okulu savaşlar arası dönemden sonra ortaya çıkar. Bu, ekonomist John Maynard Keynes'in neoklasik görüşlerle bütünleşmesindeki yazılarından kaynaklanmaktadır.
Yeni Keynesyen okul, teknik yaklaşımı nedeniyle makroekonomik bir düşünce okulu olarak tanımlanır. Bu, ekonomist John Maynard Keynes'in yazılarından kaynaklanmaktadır. Neoklasik ve Keynesyen sentezin bütünleştirilmesinden sonra savaş sonrası dönemde gerçekleşir.
Böylece, 20. yüzyılın ikinci yarısında büyük Yeni Keynesyen iktisatçıların ortaya çıkmasından sonra, Yeni Keynesyen iktisat, 1980'lere kadar ekonomik ortodoksiyi oluşturdu.
Terim, ekonomist Paul Samuelson tarafından tanıtıldı.
Yeni Keynesyen ekonominin en önemli katkılarından biri, John Hicks tarafından geliştirilen IS-LM modeliydi.
Yeni Keynesyen okulun en etkili ekonomistleri arasında, diğerleri arasında ekonomistler John Hicks, Paul Samuelson, James Tobin, Franco Modigliani, Edmund Phelps bulunmaktadır. Her ne kadar 1991'de Yeni Keynesyen teorinin ilk manifestosunu imzalayanlar ekonomistler Gregory Mankiw ve David Romer olsa da.
Keynesyen modelYeni Keynesçiliğin Tarihi
Yeni Keynesyen yaklaşım 1980'lerde büyük önem kazandı, ancak Yeni Keynesyen iktisatçıların çalışmaları daha önceki zamanlarda gelişmeye başlamıştı.
Daha savaş sonrası yıllarda, 1950'lerde, 1991'de Yeni Keynesçi teorinin ilk manifestosu olarak adlandırılacak şeye bir yaklaşım gelişmeye başlar. Diğerlerinin yanı sıra ekonomistler Gregory Mankiw ve David Romer tarafından geliştirilen bir manifesto.
Yazı boyunca değindiğimiz gibi, Keynesyen gibi daha eski bir teoriye dayandırılsa da, çalışma ve analizlerini çok kısa süren bir düşünce akımından bahsediyoruz.
Bu nedenle Yeni Keynesyen teori sürekli gelişim içinde olan bir teoridir. Pek çok ekonomist, modellerini yeniden tanımlayarak ve kusurlu olduğunu düşündükleri şeyi, yani piyasayı düzeltmek için yeni yaklaşımlar uygulayarak Yeni Keynesyen modele katkıda bulunmaya devam ediyor.
Yeni Keynesyen sentez nedir?
Yeni Keynesyen okul, çalışmalarını Keynesyen okulun analizleri üzerine yoğunlaştırdı. Bu anlamda klasik ekolün karakteristik yaklaşımından hareketle yapılan çalışmaları yeniden analiz etmeye çalışmak. Böylece daha önce bahsettiğimiz bu iktisatçılar teoriyi “neoklasik sentez” olarak tanımlamışlar ve bunu 1980'lere kadar geliştirmişlerdir.
Bu teoride vurgulanması gereken hususlar arasında, bir ekonomide tam istihdama yönelik otomatik bir eğilimin olmadığını garanti eden fikir birliği öne çıkmaktadır. Bu nedenle, ekonomiyi tam istihdama zorlayan sapmaları düzeltmek için devletin müdahalesini, söz konusu müdahale yoluyla uyarılması gereken bazı değişkenlere Keynesyen politikaların uygulanmasını kullanarak haklı çıkarırlar.
Bununla birlikte, Yeni Keynesyen ekonomi, ekonomi için müdahale ve politika uygulaması hakkında birçok teori geliştirmiştir.
Kapitalizmde Keynesçilik ile Yeni Keynesçilik Arasındaki Farklar
Yeni Keynesyenler, devlet müdahalesi ile kesintiye uğramadığı takdirde kapitalizmi başarısız bir sistem olarak gördüler. Yeni Keynesyenler için kapitalizm, böyle bir olayı önleyen piyasa başarısızlıklarına maruz kaldığı için ekonomide dengeyi sağlayamaz. Bu öncül için Neo Keynesçilik, kapitalist ekonominin devlet tarafından düzenlenmesini savunur.
Böylece, Yeni Keynesçilik, Keynesçilikten farklı olarak, burjuva devletinin kapitalist ekonomi üzerindeki doğrudan etkisini savunur. Oysa Keynesçilik, devletin ekonomi üzerindeki dolaylı olduğu kadar dönemsel etkisini de düşünür. Bu şekilde Neo-Keynesçilik, devlet tekeli olarak bilinecek olanı savunur. Bu anlamda ekonomide değişiklik ve dengesizlik yaratan tüm olayları düzenlemek; her zaman yukarıda bahsedilen piyasa başarısızlıklarından önce gelir.
Yeni Keynesçiliğin Özellikleri
Neo-Keynesçilik, bu yazarların ideolojik konumunu tanımlamaya çalışan bir dizi öncülü savunan bir düşünce akımıdır. Bu anlamda, Keynesyen teoride yer alan ancak klasik yaklaşıma tabi tutulduktan sonra varyasyonlara uğrayan bir dizi önlemi savunmaktadır.
Böylece, Yeni Keynesçiliğin temel özellikleri şunlardır:
- Tekelci Devlet müdahalesi.
- Kapitalist sistemin tam düzenlenmesi.
- Toplam talebe müdahale ve varyasyonlar.
- Güçlü ve yetenekli kurumların geliştirilmesi.
- Kamu teşvik politikaları.
Kısacası, Keynesyen ekonomi tarafından tasarlanan, ancak yine en son çerçeveye uyarlanmış olduğu düşünülen vizyonlara odaklanan bir dizi öncül.
Yeni Keynesyen Okulun Ekonomistleri
Aşağıda, Ekonomi-Wiki.com'dan, bu ekonomik düşünce okuluna katkılarıyla en çok öne çıkan Yeni Keynesyen yazarlar hakkında geliştirdiğimiz bir ilişki bulunmaktadır:
- Paul Samuelson.
- John Hicks.
- Edmund Phelps.
- Franco Modigliani.
- James Tobin.
- Gregory Mankiw.
- David Romer.
- Robert Solow.
- Paul Krugman.
- Joseph E. Stiglitz.
- Arthur Okun.
- William Phillips.
- Ben Bernanke.
Diğerleri arasında.