İthalat kotaları, ülkelerin kendi topraklarında ithal edilebilecek bir ürünün fiziksel miktarını sınırlarken sahip oldukları araçlardır.
Bir Devletin sahip olduğu farklı dış ticaret kontrol yöntemleri arasında ithalat kotalarının kabul edilmesi vardır.
Dolayısıyla, bu ekonomik ticaret kısıtlama mekanizması, bu nedenle, belirli bir süre boyunca ithal edilebilecek ürünün birim veya maksimum ağırlığı sınırlarının uygulanmasını ima eder.
Bu tür bir ticaret önleminin getirilmesi, diğerlerinin aynı anda uygulanmasıyla mükemmel bir şekilde uyumludur. Yani bir hükümet, örneğin kotalara dayalı ithalat ticaret stratejileri oluşturabilir ve tarifeler belirleyebilir.
Bu anlamda, yukarıdakilere örnek, belirli sayıda ürün birimi için daha düşük, önceden belirlenmiş sayıyı aşan diğer ithalatlar için daha yüksek bir ithalat vergisinin kurulması olacaktır.
Öte yandan, bu ticaret politikası mekanizmasının ticaret veya tarife kotası olarak da bilindiğini belirtmek gerekir.
İthalat kotalarının ana rolü
Bu tür bir kota varsayımı genellikle ulusal üreticilere yönelik bir koruma biçimi olarak anlaşılır.
Başka bir deyişle, bir bölgede ithal edilebilecek belirli bir maksimum miktar olduğu varsayılarak, aynı zamanda söz konusu ürüne yönelik iç talebin geri kalanının da yerli üretimle karşılanması gerektiği anlaşılmaktadır.
Bununla birlikte, bazen bu tür korumacı ticaret politikaları, malın fiyatının içeride artmasına ve aynı zamanda tüketicilerinin refahına neden olabilir.
Günümüz ortamında ithalat kotaları
Belirgin biçimde küreselleşmiş bir sosyo-ekonomik ve politik ortamla karşı karşıya kalan bölge, bu tür ithalat kontrol önlemlerini benimsiyor.
Kota uygulamaya duyarlı sektörler, hükümetlerin daha fazla ilgi göstermesine ihtiyaç duyan sektörler olmaya devam ediyor. Esas olarak kaynakların kıtlığı veya profesyonellerinin güvencesizliği nedeniyle (tarım veya madencilik sektörlerinde olduğu gibi).
