Ortak tarım politikası (OTP), Avrupa Birliği'ne üye ülkelerin tarım ve hayvancılık alanında sahip olduğu bir dizi politika ve eylemdir.
OTP'yi oluşturan önlemler aracılığıyla, kıtadaki kırsal sektör için sömürünün iyileştirilmesi amacıyla bir sübvansiyon sistemi kurulur.
Bu politikaların oluşturulma anlayışı, sektörde çeşitli sorunlarla yüzleşme ihtiyacından kaynaklanmaktadır. Birlik, her üye devlete yönelik ortak tarım politikasının idaresinden sorumludur.
Avrupa'da, tarım sektörünün bir bütün olarak üretiminde dikkate değer bir önemi vardır, bu nedenle doğrudan sakinlerinin refahı ile ilgilidir. Bu nedenle kamu kurumları, özellikle mevcut ekonomik çerçevede, düzenlemeleri ve destekleriyle bu üretken dokuya sahip çıkmalıdır.
CAP fonları, doğal afetler veya odak noktası gıda olan hastalıkların ortaya çıkmasından sonra ortaya çıkabilecek öngörülemeyen etkileri hafifletmek için de zaman zaman kullanılmaktadır. Dolayısıyla bunlar AB'ye bağımlı iki kurumdan kaynaklanmaktadır: Avrupa Tarımsal Garanti Fonu (EAGF) ve Kırsal Kalkınma için Avrupa Tarım Fonu (EAFRD). Bu iki fon arasında tarım sektörüne önemli miktarda maddi yardımda bulunuyorlar.
Bu nedenle, Avrupa'daki tarımsal ve kırsal nüfusun korunmasındaki kilit rolü göz önüne alındığında, bu ortak politika, Birliğin çalışmalarının temel direği olarak kabul edilir. Tarımsal konulardaki bu ortak projenin başlangıcı, Roma Antlaşması uyarınca AB'nin oluşumunda zaten belirlenmiş hedeflerle 1962'de gerçekleşti.
OTP'nin ana hedefleri
OTP'nin hedeflediği başlıca hedefler şunlardır:
- Fiyatı nüfus için uygun olan gıdaya erişimi kolaylaştırarak tarımsal verimlilik açısından bir iyileştirme süreci yürütmek.
- Daha yüksek verimlilik seviyelerine ulaşmak için sektörde teknolojik gelişmeyi ve ilerlemeyi sağlamak. Aynı zamanda, küresel bir ticaret çerçevesinde Avrupalı üreticilerin rekabet gücünün savunulmasını garanti edin.
- AB'nin her köşesindeki çiftçilerin çıkarlarını savunmak ve kırsal yolların kıta düzeyinde yakından izlenmesini ve korunmasını sağlayarak pazarlarına istikrar kazandırmak.
- Gıda güvenliği, toplumdaki ve nüfustaki değişikliklere yanıt olarak bir gıda üretimi düzeyi ve yeterli arz sağlanması.
- Küresel ısınmanın detaylarına ve doğal kaynakların kullanımına dikkat.
OTP'nin bu noktalar dizisine uyma şekli, maksimum veya minimum fiyatların veya tüketim için mevcut miktarların sınırlarının belirlenmesi gibi önlemlerden geçer. Bir diğeri ise belirli zaman dilimlerinde nadas veya azami üretim kotalarının kullanılmasıyla üretim fazlasının azaltılmasıdır.