Bir şirketin finansal yapısı, kısa ve uzun vadeli borçlarla temsil edilen dış kaynaklar ve öz kaynaklar veya net değer olarak da adlandırılan finansman kaynaklarının veya yükümlülüklerinin bileşimidir.
Dolayısıyla bu yapının bir şirketin bilançosunun yükümlülüklerinde temsil edildiğini ve finansmanı temsil eden yapı olacağını söyleyebiliriz. Karşılığında, varlık yatırımla ilgilidir.
Birincisi, kendinizi nasıl finanse edeceğinizi rapor eden, bu nedenle finansal yönü analiz edendir. İkincisi, yatırımın yapıldığı yer, yani ekonomik yön.
Yatırım kaynağıFinansal yapı ve finansal maliyet
Yükümlülük yapısının analizi, bir şirkette en önemlilerinden biridir. Her şeyden önce, aşırı kaldıraç olasılığı veya atıl kaynaklara sahip olma gibi hususları kontrol ettiği için. Bunu yapmak için, hem kendimiz hem de diğerleri olmak üzere finansman kaynaklarımızın bileşimini bilmek önemlidir. Ama her kaynağın maliyetinin ne olduğunu görelim:
- Kendi kendini finanse etmekle başlayalım. Hissedarların kendilerinden geldiği için, hisseler için ödenen temettüler olan içsel bir finansal maliyeti vardır. Bu, borsada işlem gören şirketlerdeki sermaye piyasası ile ilgilidir. Geri kalanlarda, özellikle KOBİ'ler için bir referans faiz kullanılmalıdır. Örneğin kamu borcu. Paramızı şirkette bulundurmak, yatırım yapmaktan daha az gelir getiriyorsa, verimli bir sermaye dağılımı yapamayabiliriz.
- Üçüncü taraf finansmanının harici bir maliyeti vardır. Bu durumda KOBİ'lerde en yaygın olanı, maliyeti hesaplaması kolay olan kredilerdir. Bu, örneğin Yıllık Eşdeğer Oran (APR) aracılığıyla hesaplanan faiz oranı ve olası komisyonlardır. Borsada işlem gören şirketlerde bir başka yöntem daha vardır: tahvil ihracı. Bu durumda maliyet, tahvil sahibine ödenen kupondur.
CFO, yükümlülüğün etkin ve verimli bir şekilde oluşturulup oluşturulmadığını görmek için yükümlülüğü derinlemesine analiz etmelidir. Finansal oranlar, farklı yükümlülük türlerinin kalitesini incelemeye yardımcı olabilir. Bu nedenle şirketin finansal analizinde kullanılması tavsiye edilir. Bu göstergeler sektördeki diğer firmalarla karşılaştırma yapılmasına olanak sağlar.
İç ve dış finansman kaynakları
Tanımda gördüğümüz gibi, kaynaklar esas olarak ikidir ve finansmanı sağladığımız kişi veya kuruluşlara bağlıdır:
- Bir yandan, iç olanlar veya kendi finansmanı. Bunlar her şeyden önce dört büyük oyundan oluşur. Ortaklar tarafından yapılan katkılar olan sosyal sermaye. Karın şirkette kalan ve temettü olarak dağıtılmayan kısımları olan yedekler. Tatbikatın sonuçlarına göre, fayda sağlanması durumunda nereye başvurulacağına karar verilmelidir. Ve son olarak, en az değil, sermaye hibeleri veya bağışlar. Şirketin kendisinde üretildikleri için iç kaynaklar olarak adlandırılırlar.
- İkincisi, dış kaynaklar veya dış finansman olacaktır. Burada uzun vadeyi, bankalarla yapılan borçlar (krediler) veya sabit kıymet tedarikçilerinin bize sağladığı finansman ile ayırt edebiliriz. Öte yandan, kısa vadede tedarikçilerin finansmanı ve cari borç hesaplarının geri kalanı olacaktır. Dış olarak adlandırılırlar çünkü onları sunan şirket değil pazardır.
Borçları zamana dayalı olarak sınıflandırmanın başka bir yolu daha vardır. Böylece, şirkette uzun süre kaldıkları için kalıcı sermaye olarak adlandırılan net değer (NP) ve uzun vadeli veya sabit yükümlülüklere sahibiz. Diğer taraftan, kısa vadeli (bir yıldan az) ve ağırlıklı olarak kısa vadeli borç hesaplarından, tedarikçilerden ve alacaklılardan oluşan kısa vadeli veya kısa vadeli yükümlülükler.
Mali yapı örneği
Resimdeki gibi bir sorumluluk düşünelim. İçinde sermaye stoku, rezervler, sonuçlar ve sübvansiyonlardan oluşan bir net değerimiz ve borçlar ve sabit kıymet tedarikçileri ile kısa vadeli tedarikçiler ve alacaklılardan oluşan iki uzun vadeli borcumuz var. Yükümlülüklerin toplamı, bu üç kavram veya varlığın toplamıdır.
Gördüğümüz gibi, kalıcı sermayeler, uzun vadede yer alan, yani net değer ve uzun vadeli veya sabit borçlardır. Akım, kısa vadeli olan olacaktır. Kendi finansmanı, söz konusu öz kaynaktan oluşur ve diğerlerinin finansmanına borç yükümlülüğü (uzun ve kısa vadeli) denir. Gördüğümüz gibi, karşılaştırma amacıyla genellikle en az iki yıl (genellikle üç ila beş) dahil edilir.
