Genişletilmiş para politikası

Genişletici para politikası, esas olarak bir ülkenin para arzının büyüklüğünü canlandırmaya çalışmakla karakterize edilen bir tür para politikasıdır. Kontrolünden sorumlu olanlar genellikle bir merkez bankası veya benzeri bir ekonomik güçtür.

Bireyler harcamak veya yatırım yapmak yerine para biriktirmeyi tercih ettiğinde, toplam talep çok zayıftır ve bu da durgunluğa yol açabilir. Geniş parasal önlemlerle finansal piyasalarda eylem yoluyla, bir ülkedeki şirketler tarafından ekonomik büyümeye ve istihdam yaratılmasına doğru ilerlemeyi amaçlamaktadır. Bu, ekonomik kriz veya durgunluk durumlarında genişletici para politikalarının kullanımını sıklaştırmaktadır. Çeşitli teşvikler yoluyla bir yandan mal ve hizmet üretimini ve dolayısıyla vatandaşlarının gelir düzeyini teşvik etmekle ilgilidir. Öte yandan, bankaların ailelere ve şirketlere daha fazla kredi vermesi için piyasaları etkilemekle ilgilidir.

Durgunluk durumu ve genişletici para politikası

• GSYİH büyümesi potansiyelin altında.
• "Teknik durgunluk": art arda iki çeyrek negatif büyüme.
• En azından sermaye mallarına yatırım.
• İşsizlik oranı geriliyor.
• Enflasyonist baskılar çok zayıf.
• İş zararına kar.

Para politikası kavramında da açıklandığı üzere para politikası oluşturulurken dikkate alınması gereken hususlar finansal değişkenlerdir: fiyat düzeyi (enflasyon) ve faiz oranları. Bunları yöneterek, para politikasından sorumlu olanlar belirli bir ülkenin para arzını artırmaya çalışırlar. Bu değişkenler, her bir merkez bankasının yetki alanına yansıtılır.

Bir ülkede dolaşımda düşük düzeyde para olduğu durumlar vardır. Hükümetler veya merkez bankaları, genellikle, ellerindeki çeşitli araçlarla bu bölgelerdeki para miktarını artırabilecek genişletici para politikaları yoluyla bu durumu düzeltmeye çalışırlar. Kısıtlayıcı para politikasında yer alan bir tür zıt önlem vardır.

Genişletici para politikaları için ortak mekanizmalar

Para politikası mekanizmaları, merkez bankalarının para politikalarını yürütmek için sahip oldukları araçlardır. Genişletici para politikaları durumunda merkez bankaları şu önlemleri kullanabilir:

• Kalıcı tesislerin değiştirilmesi: Bu önlem, dolaşımdaki para miktarını artırmayı (kredi ve mevduat faiz oranlarını düşürmeyi), bankaların hem şirketlere hem de ailelere daha fazla kredi vermesini sağlamayı amaçlamaktadır. Bu sayede ekonomide paranın hareketi daha fazladır.
• Nakit oranı azaltma: Bu sayede bankalar mevduatlarını daha az banknot ve madeni para ile nakit olarak karşılayabilecekler, yani zorunlu nakit oranlarına daha az para ayırmak zorunda kalacaklar ve ekonomiye borç verecek daha fazla paraları olacak.
• Açık piyasa işlemleri: Her biri farklı amaçlara sahip birkaç tür açık piyasa işlemi vardır:
  1. En önemlileri ana finansman işlemleridir, bu durumda Merkez Bankası para üzerindeki resmi faiz oranını düşürebilir (daha ucuz hale getirebilir).
  2. Ayrıca yapısal işlemler yoluyla piyasadan finansal varlık satın alabilirsiniz. Kamu borcunun satın alınması veya başka bir deyişle ülkeye para enjekte edilmesi. Devlet tahvilleri veya diğer finansal varlık türlerini satın almak ve bu tutarları piyasaya yeniden yatırabilecek özel aracılara ödeme yapmak.

Ek olarak, geleneksel olmayan para politikaları uygulanabilir. Yani olağan mekanizmalar çalışmadığında yürütülen politikalar. Örneğin, helikopter parası. helikopter parası görmek

Ekonomi politikası ve gerçeklik arasındaki ilişki her zaman el ele gitmediğinden, genişletici para politikası kavramını ekonomik büyüme kavramından ayırmak önemlidir. Para politikalarının gerçekte neden olduğu etkiler, diğer değişken türlerine tabi olmanın yanı sıra, her zaman doğrudan veya anlık değildir ve ekonomi üzerinde enflasyonun başlangıcı gibi çeşitli ikincil etkileri varsayar.

Para miktarını artırmaya odaklı bir dizi genişletici para politikasının oluşturulması, tam olarak gerçekleştirilmediği takdirde fiyat düzeyinin yükselmesine neden olabilir.