Bir ülkedeki stagflasyon, enflasyon ve ekonomik gerilemenin birleşimidir. Bu fenomen, aynı anda üretildiğinde ekonomi için yıkıcı olan bu iki kavramı karıştırıyor.
Başka bir deyişle, stagflasyon, bir ülke ekonomisi durgunluk içindeyken ve aynı zamanda yaşam maliyeti arttığında ortaya çıkar. Bu, zamanın İngiliz maliye bakanı Ian McLeod'un 1965'te Avam Kamarası önünde yaptığı konuşmadan geliyor. Üst düzey yetkili, Birleşik Krallık'ın enflasyon (enflasyon) ve durgunluk (durgunluk) kelimelerini birleştiren bir tür "stagflasyon" içinde olduğuna dair güvence verdi.
Böylece, bir stagflasyon durumunda, bir ülke ekonomisinde durgunluk yaşar ve temel gıda sepetinin maliyeti yükselir. Yükselen fiyatlar, artan işsizlik ve ekonomik durgunluk durumlarının örtüştüğü çok karmaşık bir senaryo. Bu, ülkeyi çok ciddi bir yoksullaşma durumuna götürebilir.
Bir ülkenin stagflasyonda olduğunu nasıl anlarsınız?
Bir yandan ekonomik bunalım, negatif büyüme oranları ve yüksek işsizlik oranı stagflasyonu ayırt ediyor. Aynı zamanda fiyatlarda yukarı yönlü bir spiral eşlik ediyor. Bu artış, esas olarak toplumun orta ve alt katmanlarını yoksullaştırıyor ve iş projelerine kaynak ayırmayı zorlaştırıyor.
1960'ların ortalarına kadar bu iki ciddi makroekonomik dezavantajın (durgunluk ve enflasyon) birbiriyle uyumsuz olduğuna inanılıyordu. Bu, genellikle bir ekonomi resesyona girdiğinde, enflasyon düşer ve hatta deflasyona bile gidebilir.
Bu senaryolar neden oluyor?
1970 Nobel Ekonomi Ödülü Paul Samuelson'a göre, stagflasyon, “toplumların işsizlik yardımı, asgari ücret, işgücü piyasası segmentasyonu gibi kurumsal mekanizmalar ürettiği ve diğerlerinin yanı sıra ekonomiyi şekillendirdiği çeşitli faktörler nedeniyle tipik bir karma ekonomi olgusudur. teoriden farklı tepki verir”.
Bu fenomenle mücadele için en iyi sonuçları veren ekonomik programlar, diğer makroekonomik önlemlerin yanı sıra işgücü esnekliği, teşvik edici ticari vergilendirme, daha az katı ve müdahaleli ticari dağıtım, rekabetin savunulması, üretim aygıtına bağlı eğitim ve öğretimdir.