Roma Antlaşması, 1957'de imzalanan ve altı ülkeden oluşan Avrupa Ekonomik Topluluğu'nun (AET) kurulduğu bir anlaşmadır: Belçika, Almanya, Fransa, İtalya, Lüksemburg ve Hollanda. Amaç, daha yüksek ekonomik büyüme elde etmek için ticareti teşvik etmekti.
Başka bir deyişle, Roma Antlaşması, altı Avrupa ülkesi arasında ticari mübadele düzeyini artırmak için bir pakttan oluşuyordu.
Roma Antlaşması, yalnızca imzacılar arasında mal ve hizmetlerin serbest ticaretine değil, aynı zamanda insanların ve sermayenin serbest dolaşımına da yol açtı.
Bu antlaşma aynı zamanda Avrupa'da siyasi bütünleşmeyi amaçlayan bir ekonomik anlaşmanın ötesine geçmeyi amaçladı.
Yani bu anlaşma ile eski kıta ülkeleri arasında daha büyük bir birliğin temelleri atılmıştır. Bütün bunlar, bölgede daha fazla ekonomik büyüme sağlamak, aynı zamanda eşitsizliği azaltmak için.
Roma Antlaşması'nın kurumları 1993'te Avrupa Birliği'ne entegre edildi ve şimdi bu anlaşmaya Avrupa Birliği'nin İşleyişine İlişkin Antlaşma adını verdi.
Bir diğer önemli gerçek ise Roma Antlaşması ile aynı zamanda Avrupa Atom Enerjisi Topluluğunu (Euratom) kuran Antlaşmanın da imzalanmış olmasıdır. Bu, nükleer enerjinin barışçıl bir şekilde kullanılması için üye ülkelerin soruşturmalarını koordine etmeye çalıştı.
Roma Antlaşması'nda ortak pazar
Roma Antlaşması ile, katılan ülkeler arasında, her biri ekonomik politikalarını anlaşmaya göre uyarlamayı taahhüt eden ortak bir pazar kurulur.
Örneğin, imzacılar arasındaki ticareti etkileyebilecek sübvansiyonlar yasaklandı. Bir sübvansiyonun, bir kişi veya bir grup insan tarafından bir kamu kuruluşundan alınan ekonomik bir katkı olduğu ve iade edilmemesi gerektiği unutulmamalıdır. Amacı, yüksek yatırım gerektiren veya söz konusu bireyin tek başına üstesinden gelemeyeceği bir faaliyetin gerçekleştirilmesine yardımcı olmaktır.
Bir diğer önemli önlem, AET dışından ithalatta ortak bir tarife oluşturulmasıydı. Başka bir deyişle, örneğin Amerika Birleşik Devletleri'nden X ürününün ithalatı için tarife, anlaşmaya katılan tüm ülkelerde aynı olacaktır.
Bu anlaşma çerçevesinde 1962 yılında başlayan Ortak Tarım Politikası projesinin de bugün Avrupa Birliği üyesi ülkelerin çiftçilerini ve çiftçilerini korumak için sahip oldukları bir dizi politikayı kapsadığını belirtmek gerekir.