Antik Roma'da tarım, adını veren tarihi evrede uygulanan tarım türünü ifade eder. Dolayısıyla, onu Roma'nın ekonomik direği haline getiren bir evrim aşamasından bahsediyoruz. Aynı zamanda vatandaşlarının çoğu için ana faaliyetti.
Bu nedenle Antik Roma'da tarım, İmparatorluğun doğuşundan çöküşüne kadar uygulanan tarımsal faaliyeti ifade eder. Bu tür tarım, ekonomisinin dayandığı bir faaliyet olan Roma İmparatorluğu nüfusunun büyük bir kısmını istihdam ediyordu.
Daha önceki egemen uygarlıkların tarımsal bilgiye daldıkları doğru olsa da, yüzyıllardır coğrafi ve politik egemenliği sırasında, tarımsal sömürü alanını en büyük ölçüde harekete geçiren Roma kültürüydü.
Bu anlamda, toplayıcılık ve avcılık toplumundan tarıma geçiş, bu tarihsel aşamada yerleşmesini yaşadı.
Müslüman gibi daha sonraki baskın kültürler, ilerlemelerinden yararlandı ve onları Avrupa, Asya veya Kuzey Afrika'da daha fazla bölgeye genişletti.
İmparatorluğun kapsadığı bölgelerin miktarı ve çeşitliliği, sırayla, çok çeşitli mahsulleri ve önemli miktarda ekili araziyi kullanma olanağına izin verdi.
Sosyal bir model olarak Antik Roma'da tarım
Çoğu durumda, çiftçi bu tür işleri ömür boyu yaptı.
Söz konusu işgalden yalnızca erkeklerin askerlik hizmetine ve askeri kampanyalarda görev almasına ihtiyaç duyulduğu sırada muaf tutulmuştur.
Bu anlamda Roma kültürü, yeni bir toprak kılıçla fethedilecek ve ekimin hakim olacağı şekilde anlaşıldı.
Tarım alanında Antik Roma'nın temel özellikleri
Roma'nın kapsadığı topraklardaki birkaç yüzyıllık siyasi ve sosyal egemenliğinde tarım, ekonomisinin temel direğiydi. Aynı zamanda sakinlerinin yaşam tarzının temel taşı haline geldi.
Bu şekilde klasik Roma tarımını şu özelliklerle açıklamak mümkündür:
- Ana ekonomik faaliyet: Tarım, Antik Roma'daki insanların büyük çoğunluğu tarafından, çoğunlukla mütevazi kökenli ve bu kaynakla tek gelir kaynağı olarak uygulandı.
- Çoğunlukta teknolojik güvencesizlik: Daha küçük nüfus merkezlerinde tarla işleri zahmetli ve fedakardı. Bütün bunlar teknolojik araçların kıtlığından kaynaklanmaktadır.
- Sulama sistemlerindeki gelişmeler: Yıllar içinde teknolojik ve altyapı yenilikleri ile büyük Roma yerleşimleri yapılmıştır. Böylece değirmenler, kanallar ve hayvancılık yolları veya su kemerleri gibi yeni yapılar tarımsal faaliyeti kolaylaştırdı.
- Gübrelerin görünümü ve kullanımı: Gübre gibi organik gübrelerin kullanımıyla yapılan ekim, Roma tarımında yaygınlaştı. Bu sayede ürünlerinin miktar ve kalitesinde önemli gelişmelere neden olmaktadır.
- Çeşitlilik ve büyük çiftlikler: Roma, işgal ettiği birçok toprak nedeniyle çok sayıda ekili hektara sahipti. Aynı zamanda, kapsadığı alanların ve iklimlerin çeşitliliği, farklı türde tahıl, meyve veya sebzelerin yetiştirilmesini kolaylaştırdı.
- iş gücü: Zamanla, tarım işçisinin işgal ettiği sosyal konum değişti. Bu anlamda, belirli Roma bölgelerindeki köle modelinden, feodalizmin ortaya çıkmasıyla birlikte feodal bir lorda bağımlı olan mütevazı köylüye kadar.
Antik Roma'da tarımın evrimi
Tarımsal ve teknolojik yenilikler nedeniyle, İmparatorluğa ait nüfus, yaşam kalitelerinde, refahlarında ve üretim süreçlerinde bazı önemli değişiklikler yaşadı.
Bu gelişmeler şu şekilde özetlenebilir:
- Hem tarımda hem de hayvancılıkta üretim artışı: Bu değişiklik, Roma toplumu için gıdada üstel artışlar ve ekinlerin daha fazla sömürülmesi için faydalı tohumlarla sonuçlandı.
- Şehirlerde yerleşim: Tarıma bağlılık, daha büyük coğrafi yerleşimlere yol açtı. Böylece, Roma toplumu, büyük nüfus merkezleriyle daha yerleşik bir karakter kazandı.
- Yeni yetiştirme teknikleri: Hayvan çekişli pullukların ortaya çıkması veya nadas takvimlerinin uygulanmasıyla, tarım çiftlikleri daha yüksek verimlilik seviyeleri yaşadı.
- Asma ve zeytin ağacının kahramanıBaşlangıçta buğday gibi tahıllar en yaygın ürün olmasına rağmen, Akdeniz topraklarında asma ve zeytin yetiştiriciliği baskın hale geldi.