Feodal ekonomi, kendi kendine yeterlilik süreciyle güçlendi, çünkü her tımarın topraklarında toprağı işlemek, hayvan yetiştirmek, avlanmak ve toprağın ürettiği doğal kaynakları elde etmek mümkündü.
Feodal ekonomi Batı Avrupa'da 10. ve 11. yüzyıllar arasında gelişti.
Derebeyliklerde toprak sahibi olan feodal beyler veya efendiler ile serf veya kölelerin birlikte yaşadığı ortaya çıktı. Serfler, feodal lordun mülküydü ve bu nedenle feodal lord, hizmetçinin işini ve mallarını elden çıkarabilirdi.
feodalizmhizmetçi türleri
Hizmetçiler iki çeşitti:
- bakanlık görevlileri: Efendilerinin evlerinde tutulup ev işleriyle uğraşıyorlardı.
- Gleba'nın hizmetkarları: Bu serfler tarımsal işlerle uğraşıyorlardı, bakımları efendilerine bağlı değildi. Bir evleri vardı, çalışmalarıyla ürettikleriyle yaşıyorlardı ve hatta ekinlerinin bir kısmını değiş tokuş edebiliyorlardı.
tarım ekonomisi
Kuşkusuz, feodal ekonomi, tarımsal olmakla karakterize edildi, çünkü ekonomi, hem ticari faaliyette hem de kentsel gelişmede güçlü bir durgunluk yaşadı.
Sonuç olarak, toprak, zenginlik üretebilecek tek kaynak olarak kaldı. Ana mahsul ürünleri tahıllardı ve tarım çok az gelişmişti. Çünkü feodal beyler tarımı geliştirmek veya daha iyi üretim teknikleri geliştirmek için yatırım yapmadılar.
Feodal üretim tarzıFeodal beyler ve serflerin ilişkisi
Nitekim serfler, feodal beylerin topraklarında yaşadıkları için, özellikle savaşlar olduğunda onları korumuş ve güvenliklerini sağlamıştır.
Bu, hizmetçilerin efendilerine karşı aşağıdaki gibi belirli sorumlulukları olmasını sağladı:
- angarya: Serfler, feodal beylerin topraklarında belirli sayıda gün çalışmak zorunda kaldılar.
- banallik: Feodal beylere ait köprüleri, fırınları, değirmeni ve matbaayı, tımarın ve içindeki her şeyin sahibi olarak kullanabilmek için serflerin ödemek zorunda oldukları zorunlu bir ücretti.
- nüfus sayımı: Ustanın aldığı, bir dizi tarım ve hayvansal ürün veya bir miktar paradan oluşan bir katkıydı. Bu, efendinin onlara verdiği koruma karşılığında verildi.
- Boyut: Oyma, feodal lordun istediği zaman verilmesi gereken bir para miktarıydı.
Aynı şekilde büyüklük ve bayağılık da vergi olarak kabul edilmiş ve en çok sorun yaratan katkılar olmuştur. Özellikle oyma, çünkü onu haklı çıkaran bir yasaya değil, yalnızca feodal lordun iradesine bağlıydı.
Tabii ki sıradanlık da reddedildi, çünkü hizmetçilerin tahıllarını öğütmek için değirmeni, ekmeklerini yapmak için fırını ve şaraplarını yapmak için basını kullanmaya zorlandığı bir tekel durumu olarak ortaya çıktı. Bu durumda derebeyinin malı olan değirmeni, fırını ve basını kullandılar.
Tarımdaki gelişmeler
Aynı şekilde, tarım da 11. yüzyılın sonundan başlayarak ve 13. yüzyılda en büyük gelişme dönemine ulaşan bazı gelişmeler geçirdi.
Tarımdaki gelişmeler temel olarak şunlardı:
- Tekerlekli pulluğun kullanımı: Bu pulluk, olukları açmaya ve toprağı kaldırmaya izin verdi, bu da toprağın daha iyi havalandırılmasına yardımcı oldu.
- At kullanımı: Öküz yerine at kullanmak, hem sürme işini hızlandırdı hem de toprağı daha iyi oksijenlendirdi.
- Üç yılda bir rotasyon kullanımı: Bu teknik, ekinlerin değiştirilmesi, bir yıl hububat, ertesi yıl baklagiller, üçüncü yıl ise hiçbir şey ekilmeden toprak dinlenmeye bırakıldı.
demir kullanımı
Ayrıca, demir kullanımı, ahşaptan yapılmış tarım iş aletlerinin yerini demir aletlerin almasına yardımcı oldu. Demir çok pahalı olmasına rağmen, demir aletler öncelikle varlıklı insanlar tarafından kullanılıyordu. Her durumda, tarımsal çalışmanın verimliliği arttı.
Son olarak, feodal ekonominin başlangıcında insanların yaşam koşullarının çok ilkel olduğu sonucuna varabiliriz. Evler çok basit kulübelerdi ve kullandıkları eşyaların çoğunu kendileri üretiyorlardı.
Tarımsal süreçler iyileştiğinde, daha yüksek üretim sağlandı. Bu da sonuç olarak diyeti iyileştirdi; hastalıklar azaldı, nüfus arttı. Üretimdeki artış, ticaretin artmasını, tüccarlar ve burjuvazi gibi diğer sosyal sınıfların ortaya çıkmasını da mümkün kıldı.
Aztek ekonomisi