Hümanizm - Nedir, tanımı ve kavramı

Hümanizm, Tanrı'nın evrenin merkezi olduğu, insan ve onun nitelikleri ve değerleri haline geldiği teolojik fikrinden kopan entelektüel ve kültürel bir eğilimdir.

Hümanizmin bir kavramsallaştırmasını oluşturmanın çok anlamlı bir terim olduğu için çok karmaşık bir görev olduğu belirtilmelidir. RAE'ye göre bu kavram, "insan harflerinin bilgisi" veya "filolojik ve klasik çalışmalara ilgi" gibi anlamları kapsayabilir.

Ancak bu paradigma kayması düşünme, araştırma, bilim yapma ve genel olarak hayatla yüzleşme biçiminde radikal bir dönüşüm anlamına geldiğinden, en alakalı anlamı ilk etapta açıklanandır. Her şeyin merkezi olan Tanrı'dan insan doğasına geçmenin büyük önemi nedeniyle.

Hümanizmin Kökeni

Hümanizmin kökeni on dördüncü yüzyıldadır ve on altıncı yüzyıla kadar uzanır ve bunu önce İtalya'da başlayan ve daha sonra Avrupa'ya yayılan Rönesans ile el ele yaptı. Bu nedenle bu akıma genellikle Rönesans Hümanizmi denir.

Matbaanın icadı, Avrupa çapındaki büyük genişlemesini açıklıyor. Birçoğu 14. ve 15. yüzyıllarda oluşturulan himaye ve üniversitelere ek olarak.

Hümanizmin Özellikleri

Özetle, Hümanizmin en göze çarpan özellikleri şunlardır:

• Teocentrism'in antroposentrizme geçmesi.
• Klasik eserler ve yazarlar bir kez daha büyük önem taşımaktadır.
• Felsefe, retorik, tarih ve edebiyat gibi bilimler ve bilgi alanları geliştirilir.
• Orta Çağ'dan ve onun hakim ilke ve değerlerinden kopun. Bu çizgide Modern Çağa atlar.
• Bilgi daha erişilebilir hale gelir. Orta Çağ boyunca din adamları ve soylularla sınırlıydı.

Yukarıdaki özellikler, on dördüncü ve on altıncı yüzyıllarda Hümanizmin önemini ilan eder.

Üniversitelerin Hümanizmdeki Önemi

Üniversite öğretiminin Hümanizmde büyük bir rolü vardır, çünkü öğretimin metodolojik değişiminin gerçekleştiği yer onlardır, ayrıca matbaa bilgi alışverişini ve derinliğini büyük ölçüde kolaylaştırdı. Orta Çağ boyunca öğretim, skolastik metodolojisi ile karakterize edildi. Bir yazarın okuması yapılmış, bunun sonucunda bir dizi şüphe ve soru üretilmiş ve nihayet bunlar tartışılmıştır.

Bu yöntemin yerini Hümanizm'de aldı ve deneye dayalı daha bilimsel bir metodoloji benimsedi. Okuma, öğrenmenin temeli olarak hüküm sürmeye devam etti, ancak daha sonra okunan yorumlandı ve uygulandı. Ayrıca, daha önce de belirtildiği gibi tarih, ahlak felsefesi ve sanat gibi diğer disiplinler geliştirildi ve klasik yazarlar kurtarıldı.

Ayrıca üniversitelerde öğretim konusunda uzmanlaştı, yani Cambridge ve Oxford'dan bahsetmek sanatta öğretimden bahsetmek ve Bologna'dan bahsetmek Hukuka atıfta bulunmaktı.

Hümanizmin ana temsilcileri

Hümanizmin temsilcileri olarak öne çıkan yazarlar arasında:

• Rotterdam Erasmusu: Pek çok meslek arasında rahip, dilbilimci, ilahiyatçı ve filozoftu. İdeolojik olarak fazla hareketsiz olduğunu düşündüğü için Katolik Kilisesi'ni modernize etmeye çalışmakla öne çıktı. Yeni Ahit'in tercümelerini ve yorumlarını yaptı. Kilisenin en muhafazakar kesimleri tarafından oldukça eleştirildi ve başkaları tarafından oldukça tanındı.
• Daha Fazla: "Ütopya" adlı eseriyle tanınan edebi düzeyde önemli bir İngiliz yazar ve hukukçuydu. Papa, Aragonlu Catherine ile evliliğinin geçersizliğini ona vermediği için Katoliklikten ayrılan Kral VIII. Kralı Anglikan Kilisesi'nin dini başkanı olarak tanımayı reddetmesi, 1535'te ölümüne mal oldu.
• Nicolaus Copernicus: Astronomik bilim adamı, zamanında kurulanın aksine, Güneş'in etrafında hareket eden gezegenlerin lehine bir teori olan güneş merkezliliğin yazarı olarak kabul edildi.