Dalgalanma bantları, bazı kısıtlamalara göre bir para biriminin diğerine göre dalgalanabileceği maksimum ve minimum değerlerdir.
Dalgalanma bantları, parasal büyüklüklerin ve Merkez Bankalarının ekonomik ve para politikasının bir parçası olan makroekonomik bir terimdir. Yüzdürme bantları olarak da bilinirler.
Dalgalanma bantları yalnızca kendi para birimine sahip ülke veya alanlarla ilgilidir. Ancak, para birimi dolar olan Ekvador gibi kendi para birimi olmayan ülkelerde bu durum oluşmaz.
Merkez Bankaları, ortalama döviz kuru veya resmi döviz kuru etrafındaki bu dalgalanma marjları etrafında döviz kurunun istikrarını sağlamakla görevli kuruluşlardır. Bu dalgalanma marjlarına müdahale noktaları denir.
Döviz kuru bu ihtiyati seviyeleri aştığında, Merkez Bankası dövizi bu seviyelerde tutmak için alıp satarak müdahale eder. Döviz kuruna müdahalenin çok açık bir örneği, İsviçre Merkez Bankası'nın döviz kurunu terk ederek 2015'in başında euroya göre döviz kuruna 1,18-1,20 seviyesinde müdahale etmesinde bulunabilir. .
Değişim sistemi türleri
Para sistemlerinde, maruz kaldığı kısıtlamalara bağlı olarak sabit, esnek veya karma olabilen birkaç tür değişim sistemi vardır.
Karma sistemler arasında, bir para biriminin diğerine göre ne ölçüde değerlenebileceğini gösteren dalgalanma bantlarına sahip döviz kurları buluyoruz; bu, sabit kalmakla birlikte, makroekonomik politik oyunun tipik küçük varyasyonları gösterebilen bir değişikliğe göre.
Bu sistem, çok sayıda para biriminin olduğu bir serbest piyasada, para birimleri arasında sabit bir oran oluşturmanın tek başına zor olduğu ve aynı zamanda gerçekçi olmadığı fikrine dayanmaktadır, bu nedenle belirli eylem kuralları ve eylem marjları üzerinde anlaşmaya varılmıştır. iki veya daha fazla para birimi arasındaki ilişkide mümkün olduğunca parite.
Dalgalanma bantlarının türleri
İki tür dalgalanma bandı vardır:
- Simetrik: Resmi bir merkezi döviz kuru etrafında dönenlerdir. Örneğin +/- %1.
- Asimetrik: Döviz kurunun nasıl değiştiğine bağlı olarak değişenlerdir.
Dolayısıyla Merkez Bankalarının ülkelerin ticaret dengelerini etkileyen döviz kurlarının sabit kalmasından yana hareket ettiğini söyleyebiliriz. Buna karşılık, müdahalesi ancak kendileri tarafından gerçekleştirilebilecek bir para politikası aracıdır.
Örneğin AB'de para politikasının ECB (Avrupa Merkez Bankası) tarafından yürütüldüğünü, dolayısıyla ulusal bankaların bu müdahaleyi gerçekleştiremediğini hatırlayalım.
Euro, yüzen bantların kurulmasına bir örnek
Bu durum, örneğin, ülkelerin para birimlerini o zamanki referans para birimi olan Alman markına sabitlemek zorunda olduğu ve dalgalanmanın artı eksiyi aşmaması gereken avroya giriş için Avrupa para sisteminin benimsenmesi sırasında meydana geldi. Kabul edilen başlangıç oranının %3'ü.
Bu, ülkelerin, parasal kararların tek bir banka merkezinde alındığı müteakip sabit döviz kuruna (euro) erişmelerini engelleyecek güçlü dengesizlikler veya büyük dalgalanmalar olmadan güçlü bir para birimine girmelerine izin veren birkaç yıl boyunca istikrarlı para politikaları benimsemelerine izin verdi. buna karşılık gelen egemenlik kaybıyla birlikte, Yunanistan, Portekiz, İtalya veya İspanya gibi ülkelerin zorluk çekmesine yardımcı olmadı.
Sabit döviz kuru