Bir işçi sendikası, amacı, üyelerinin iş faaliyetleriyle ilgili konularda haklarını geliştirmek ve savunmak olan bir grup çalışandır.
İşçi sendikası, hem kamu hem de özel sektörde özgürce oluşturulabilen demokratik bir birliktir. Ana faaliyetlerinden biri, üyeleri adına ücretler, tatiller, çalışma koşulları, lisanslar vb. gibi ortak çıkar konularını müzakere etmektir.
İşçi sendikasına bağlı kişiler, sendika aidatlarını ödemeyi, toplantılara katılmayı ve örgüt içinde kararlaştırılan eylemlere (örneğin grevler) bağlı kalmayı taahhüt etmelidir.
Sendikalar Nasıl Davranır?
Sendikalar şu şekilde hareket eder: Çalıştıkları kuruluşun (bir şirket veya kamu kuruluşu olsun) üstleri veya sahipleri ile müzakere eden temsilcileri seçerler. Bu, işçileri ilgilendiren konularla ilgili.
Bu tür müzakerelere genellikle "toplu pazarlık" denir ve genellikle belirli bir süre boyunca işçilere verilecek "ekonomik paket" konusunda bir anlaşmaya varmaya odaklanır. Bu teklife sadece maaş değil, çalışma saatleri, tatil günleri, tanınma ikramiyesi vb. çalışma koşulları da dahildir.
Sendikaların pazarlık gücü
Sendikalar, iş teklifini kontrol ederek pazarlık gücü elde edebilirler. Yani, bir şirkette veya endüstride emek arzı üzerinde bir tekel kurmak.
Bu tür bir denetimi sağlamak için sendikalar, işçileri sendika dışından (doğrudan veya dış kaynak kullanımı yoluyla) işe almak için engeller koymalıdır.
Yukarıdakilerin uygulanabilir olması halinde, sendikalar, diğer şeylerin yanı sıra, üyelerinin maaşını denge maaşının üzerine çıkarabilir ve/veya ikramiye, izin günleri vb. Kullanabilecekleri temel baskı araçlarından biri, işçilerin talepleri yanıtlanana kadar çalışmayı reddettiği grevlerdir.
Sendikalı piyasada sendika etkisi
Sendikalar, üyelerinin ücretlerini piyasa dengesi seviyesinin üzerine çıkardığında, sendikalı piyasada istihdam azalmaktadır. Örneğin ayakkabı sektöründe ücretleri piyasa dengesinin üzerine çıkarmayı başaran güçlü bir sendika varsa, bu sektördeki istihdam azalacaktır.
Aşağıdaki grafik, sendikanın istihdamı dolaylı olarak nasıl azalttığını göstermektedir. E noktasında piyasadaki emek arzı ve talebi arasındaki denge ücreti bulunur. Bu nedenle şirket, L1 işçileri işe almak istemektedir.
Sendika W düzeyinde, yani denge düzeyinin üzerinde bir ücret talep ettiğinde, yeni denge, şirketlerin kiraladığı iş miktarının L0'a düşürüldüğü A noktasıdır. Bu, şirketler için makul bir tepkidir, çünkü faktör fiyatını artırarak taleplerini azaltmak için teşvikleri vardır.
Ayrıca, daha yüksek bir maaşla karşı karşıya kalan işçiler, daha fazla çalışma saati teklif etmeye isteklidir (B noktası, L2 ile).
Yukarıdakilerin tümü, fazla emek arzı (AB segmentine karşılık gelir) nedeniyle işsizliğe neden olur. Bu işçiler, şirketin işgücü talebinin artmasını veya sadece sektörleri değiştirmesini beklemek zorundadır.
Görüldüğü gibi sendika iş teklifini doğrudan azaltmıyor. Ancak, emeğin fiyatını artırdıkları için şirketin talep ettiği miktar azalır.
İşgücü piyasasında sendika etkisi
Sendikaların sendikasız işçilerin ücretlerini düşürme eğiliminde olduğuna dair kanıtlar var. Ayrıca kendi sektörlerinde işsizliği artırma eğilimindedirler.
İkincisi, ücretler çok cazip olduğundan, birçok işçinin sendikalı sektörde çalışmakla ilgilenmesi nedeniyle olur. Ancak, alamazlar.
