Neokolonyalizm, bazı sömürgeci güçlerin diğer sömürgeleştirilmiş ekonomiler üzerinde yaptığı uygulamadır. Böylece, seçilmiş bir grup insan aracılığıyla, söz konusu bölge üzerinde güç ve kontrol sahibi olmaya çalışılır.
Yeni-sömürgecilik, sömürgeciliğin aksine, dolaylı olarak etki arar. Yani, söz konusu sömürgeleştirilmiş ülkelerde uygulamaya çalıştıkları kontrol, söz konusu ülkede ikamet eden ve sömürgecilerin uyruğuna sahip olan bir dizi insan aracılığıyla üretilir. Şunu da eklemek gerekir ki, bunu doğrudan yapmak isteseydiniz bu uygulama yasa dışı olurdu.
Bu anlamda neokolonyalizm, belirli bölgeler üzerinde kontrol sahibi olmak için kültürel emperyalizmden, ticaretten ve kurumsal küreselleşmeden yararlanır.
Böylece, sömürgeleştirilmiş gelişmekte olan ülkeler tam özgürlüğe sahiptir. Dolaylı etki için sömürgeci ülkenin uygulamalarını empoze eder.
Pek çok gelişmekte olan ülke, bu daha gelişmiş ekonomileri yeni sömürgeciliği uygulamakla suçladı. Özellikle ülkede büyük çıkarlarınız varsa.
Yeni sömürgecilik ve sömürgecilik arasındaki farklar
Dediğimiz gibi, yeni sömürgecilik, siyaset felsefesinin birçok akımında olduğu gibi, sömürgeciliğin savunduğu temel ilkelerin aynısını savunan bir akımdır. Ancak pratikte terimi farklı kılan nüanslar olduğu için "Neo" eki eklenmiştir. Bu anlamda yeni bir sömürgeciliğe atıfta bulunuyor.
Bu nedenle, sömürgecilik sömürgeleştirilen ülkelerin doğrudan etkisini ararken, yeni sömürgecilik aynı şeyi arar, ancak bunu farklı bir pratikle yapar. Bu anlamda, yeni dünya ülkeleri sömürgeleştirildiğinde, sömürgeciler bu topraklar üzerinde iktidarı ele geçirdiler. Ta ki zaman geçtikçe bağımsız hale gelene ve yeni özgürlükler gösterene kadar hepsi.
Ancak neokolonyalizm, bu ülkelerin bağımsız hale geldiği ve söz konusu topraklarda meşru olarak güç aramanın yasal olmayacağı düşünüldüğünde, bunu başka bir şekilde yapmaya çalışıyor. Yani küreselleşmeden ve ekonomik bütünleşmeden yararlanmak, bu durumda dolaylı da olsa ülkeyi kontrol etmek için sermayenin ülkede varlığını aramak.
Yani, sömürgecilikte ülkeyi yöneten tacın kendisi iken, yeni-sömürgecilikte güç, ülkeyi etkilemek için ülkeye göç eden başka bir dizi figür - Lobiler veya baskı grupları - tarafından kullanılır.
Bu şekilde, dolaylı olarak, bunu uygulayan gelişmiş ekonomiler, sermayenin sağladığı dolaylı kontrol yoluyla çıkarlarını tatmin eder.
Yeni sömürgecilik tarihi
Yeni-sömürgecilik, sömürgecilik gibi kesin bir tarihe sahip değildir. Bununla birlikte, yeni sömürgeciliğin nereden geldiğinin açık göstergeleri bilinmektedir, çünkü sömürgeciliği tanımlayan açık ilkelerle açıkça örtüşmektedir. Bu anlamda, bu fikirler sömürge döneminden geliyor. Eh, ticaret yollarının gelişimi, o zamanlar gelişmiş ülkelerin yeni bölgelerin varlığından haberdar olmalarını sağladı. Bu doğrultuda, onları gelişmiş ekonomilerin ekonomik ve politik sistemine tabi tuttuktan sonra, bu gelişmiş ülkelere katılan yeni bölgeler. Bu şekilde, aynı hükümetler tarafından yönetiliyor olmak.
Böylece yeni-sömürgecilik, onu destekleyenlerde bu arzuyu yeniden açar. Ancak bu ülkelerin bağımsızlıkları için kontrol edilememesi, ekonomik yoldan yapmak zorunda kalan formlarda bir adaptasyona neden olmuştur. Bu anlamda Neokolonyalizm, ekonomik küreselleşme ve ticarileşme yoluyla diğer bölgelerde etkisini göstermeye çalışır. Böylece, şirketlerin ülkeye gelişi ve söz konusu gelişmiş ekonominin uyruğuna sahip, çıkarlarının olduğu ülkede ikamet eden lobi gruplarının baskısı ile.
Böylece, yeni sömürgecilik, sömürgeciliği uygulamanın yeni bir yolu olarak, ancak yasal olarak aranan etkiyi yakalamak için tamamen yenilenmiş uygulamalarla gösterilmektedir.
Sonunda eleştiri
Sömürgecilik ve yeni sömürgecilik, birçok ülke ve kuruluş tarafından sert bir şekilde eleştirilen uygulamalar olmuştur. Bu anlamda, neokolonyalizm, gelişmiş ekonomilerdeki birçok siyasi profil tarafından bir zamanlar sömürge olan ekonomileri boyunduruk altına alma uygulaması olarak adlandırılmıştır. Bu ülkelerde ekonominin ve zenginlik arayışının boyun eğmesi. Bu arada, hammaddeler açısından çok zengin olan ülkeler, diğer gelişmiş ekonomilerde ihtiyaç duyulan diğer girdilerin yanı sıra.
Bu nedenle, neokolonyalizm ve onun doğrudan uygulaması, yükselen ekonomilerde yaşayan toplum arasında kamuoyunda yüksek oranda değerlendirilmemektedir. Kendisine yönelik sert eleştiriler, bazen insan hakları ihlali olarak görülen bu tür uygulamaların aşırı derecede reddedilmesine yol açmıştır.
Dolayısıyla yeni sömürgecilik, hükümetlerin kamusal yaşamında genellikle tanınmayan bir uygulamadır. Özellikle ana sömürge azgelişmiş ekonomilerin bağımsızlığından sonra.
Ancak şunu da eklemek gerekir ki, bunu hala belirli bölgelerle uygulayan ülkelerin açık örnekleri vardır. Fas gibi, Sahra'da olduğu gibi kendilerine ait olmayan topraklarda nüfuz sahibi olan ülkeler.
kültürel küreselleşme