Miller ve Orr modeli, bir şirketin hazinesinin yönetimine ilişkin ve özelliklerine göre aynı kişi için optimal kabul edilen bir dengeyi sağlamak amacıyla bir dizi teknik ve kararı kapsar.
Geçen yüzyılın 60'lı yıllarının sonunda Miller ve Orr tarafından ortaya atılan bu model, bir şirkette kendi günlük faaliyetlerinden dolayı nakit giriş ve çıkışlarının genellikle sabit olmadığını ortaya koymaktadır. Bu nedenle rastgeledirler.
Bunun nedeni, en yaygın olanı, hem gelir hem de giderlerin düzenli olmaması ve ticari açıdan daha iyi veya daha kötü günlerle ilgili olmalarıdır.
Temel düzeyde, Miller ve Orr modelinin kullanılması yoluyla, bir şirket, likit para veya nakit sıkıntısı anlarında hayatta kalma ve uyum kapasitesini değerlendirebilir ve ekonomik faaliyetlerini bir miktar normallikle sürdürebilir.
Bu anlamda, nakit akışlarının öngörülemezliği, şirketin yatırım kararlarını etkilemeli, böylece geçici finansal varlıkların (mevduatları gibi) alım satımı yoluyla hazine yönetimi dengeli ve sorumlu olacaktır.
Miller ve Orr Modelinin Temsili
Alt ve üst sınırlarla sınırlandırılmış, aralarında optimal dengenin de bulunduğu olasılık aralığını grafiksel olarak temsil eden bir alan vardır:
Limitlerin hesaplanması için Miller ve Orr şunları belirtir:
Burada H üst limit ve Z optimal dengedir. Alt limit L, şirketin Mali Yönetimi tarafından düzenli olarak belirlenir.
Hazinedeki optimal dengenin hesaplanması aşağıdaki gibi olacaktır:
Z'nin optimal bakiye, b dönüştürme maliyeti, X2 firmanın günlük nakit bakiyelerinin varyansı ve i hazinede para tutmanın fırsat maliyeti olduğu durumlarda
Miller ve Orr modeli okumaları
Bakiye yukarıdaki limite yaklaştığında (hazine fazlası var), şirket mevcut bakiyeyi azaltmak amacıyla menkul kıymet satın almak, aşağıdaki limite yaklaşırsa tapu satışı yapmak zorundadır.
Genellikle, akışlarında daha fazla dalgalanma olan şirketlerin, daha fazla istikrar sağlamak ve aceleci yatırım kararları vermekten veya aşırı riskli (çoğu kez fiyat oynaklığından dolayı) kaçınmak için üst ve alt limitlerinde daha büyük bir ayrım oluşturmaları gerektiği düşünülmektedir.
Öte yandan, yatırım menkul kıymetlerini satın alma ve satma kabiliyeti, büyük ölçüde ilişkili veya işlem maliyetlerine ve herhangi bir zamanda piyasada mevcut olan faiz oranlarına bağlı olacaktır.
Son olarak, ekonomik çalışma, bu modelin, ana kavramsal farklılığın akışların rastgelelik özelliğinin ortaya çıkması olduğu Tobin ve Baumol modelinin bir evrimini temsil ettiğini düşünmektedir.