Kamulaştırma, Devletin bugüne kadar özel sektöre ait olan varlık veya faaliyetlerin sahibi veya kontrolörü haline geldiği süreçtir.
Bu şekilde, bir üretim ya da sömürü aracı, söz konusu hükümetin kontrolü altında olmak üzere özel şirketlere ait olmaktan çıkar. Tanımı gereği kamulaştırmanın karşıtı olan olgu özelleştirmedir.
Devletleştirme yoluyla, bir endüstri veya mal, bir ülkenin veya kamu kurumlarının mirası haline gelir. Bu süreç, kesinlikle gerekli olmasa da, genellikle operasyon için ödeme şeklinde bir tür değerlendirmeye sahiptir. Bu tazminat genellikle bir ödeme aracı olarak devlet tahvilleri ile yapılır.
Hangi şirketler genellikle kamulaştırılır?
Öte yandan, özel ellerden gelen bu kamulaştırılan mal veya hizmetler, ulusal kökene (yani, ülkenin kendi vatandaşlarından) veya o yerdeki yabancı yatırımcılardan gelebilir. Bu tür bir uygulama aracılığıyla ülkeler, en yaygın olanları altyapı, sağlık veya enerji sektörleriyle ilgili olanlar olmak üzere belirli faaliyetlerin kontrolünü veya mülkiyetini üstlenir.
Devletler genellikle bu mekanizmayı aşağıdaki nedenlerle haklı çıkarır:
- verimlilik: Özel şirketler kendi çıkarlarını ararlar ve faaliyeti en iyi şekilde yürütemeyebilirler.
- sosyal adalet: Topluluğun bireysellik ve özel çıkarlara karşı savunmasında ideolojik nedenler.
- Sosyal veya askeri düzeyde güvenlik: Belirli bir ticari faaliyet nedeniyle vatandaşların savunması veya güvenliği tehdit ediliyorsa.
- Siyasi ve ideolojik nedenler. Demokratik açığı olan ülkelerde ve sosyalist ve komünist hükümetlerde çok yaygındır.
İdeolojik ağırlık, bir devletin izlediği siyasi ve ekonomik eğilime göre, şu veya bu tür bir kamulaştırma gerçekleştiğinden, bir millileştirmeden bahsederken özellikle önemlidir.
Sosyalizmin damgasını vurduğu ülkeler kolektiviteyi ve toplumun üretim araçlarının sahibi ve sorumlu olduğunu arar; daha milliyetçi ve otoriter ülkelerde ise tam tersi durumda hedeflenen amaç, tüm olası sosyal sermayeye sahip olan ve bunları kontrol eden güçlü bir Devlettir. ortak çıkarların savunması.
Özel şirket