Mahkeme, adaleti uygulamakla görevli devlet organıdır. Amacı, çatışmaları çözmek ve bir kişinin suç işleyip işlemediğini belirlemektir. İkinci durumdaysa, normal olarak bir cümle geçirilir.
Mahkeme, vatandaşların adalet arayışında başvurduğu yerdir. İki kişi arasında mali nedenlerle açılan davalardan, bir bireyin veya bir grup insanın hayatına veya bütünlüğüne yönelik teşebbüs şikayetlerine kadar farklı durumlar ele alınabilir.
Bir mahkemenin bir veya daha fazla yargıçtan oluşabileceği unutulmamalıdır. Aynı şekilde, eylem kapsamları genellikle bir coğrafi alanla, örneğin bir şehirle sınırlıdır.
Bunu daha iyi anlamak için, bir ülkenin Yargı Gücü, her biri farklı yargı yetkisine sahip ve/veya belirli konularda uzmanlaşmış (daha sonra açıklayacağımız gibi) farklı mahkemelere sahip olabilir.
Mahkeme türleri
Sınıflandırma kriterlerine göre farklı mahkeme türleri olabilir:
- Onu oluşturan kişi sayısına göre:
- Tek Kişilik: Tek yargıçtan oluşur.
- Collegiate: Kararların bir grup yargıçtan çıktığı yer.
- Yetki alanına göre:
- Karışık: Tüm konularda vakaları ele alır.
- Uzmanlaşmış: İhtilaflı-idari, reşit olmayanlar veya diğer gibi belirli alanlarda yetkinliğe sahiptir.
- Çalışma aşamasına göre:
- Yönerge: Bir yargılamanın hazırlık işlemlerinden sorumludur.
- Sentencer: Bir gerçek üzerine cümle kurarlar.
- Hiyerarşilerine göre:
- Alt: İlk derece mahkemeleridir, yani bir dava hakkında kararlar verirler, ancak ilgili taraflar temyiz edebilir ve ihtilafın çözümü daha yüksek bir merciye gider.
- Üstler: Daha yüksek bir hiyerarşileri vardır ve kararları itiraz edilemez hale gelebilir.
Bu noktada temyizin, bir mahkemenin kararına katılmamayı ifade etmek anlamına geldiği açıklanmalıdır.
Dikkate alınması gereken bir diğer husus da tahkim mahkemelerinin olmasıdır. Bunlar yargıçlardan değil, hakemlerden oluşur.
Hakemin, iki karşıt tarafın ihtilaflarının çözümünü emanet ettiği bir kişi olduğu unutulmamalıdır. Bu, yargıya başvurmaya değil, özel alandaki farklılıklarını çözmeye karar veren ilgililerin karşılıklı mutabakatı ile.