Anarşi, sosyal, politik ve ekonomik konularda bireysel hareket özgürlüğünün, hükümet ve sosyal kontrol yapılarına olan ihtiyacı varsayacak şekilde savunulmasıyla karakterize edilen bir düşünce modelidir.
Anarşinin ideolojik duruşu, baskın olarak, tüm hiyerarşik veya kurumsal titizliğin üzerinde kaosun egemenliğini kurar. Yani, bireyin özgürlüğünü ve egemenliğini ortadan kaldıran bir sosyal kontrol modeline ihtiyaç duyulmamasıdır.
Teorik olarak ortaya konan bu durum, ana sonucu olarak bir iktidar boşluğuna sahiptir. Diğer bir deyişle, içinde yaşadığı ve bir arada var olduğu sosyal çevre içerisinde tüm bireyler arasında tam bir eşitlik durumu söz konusudur.
Bunun nedeni, bu argümana göre, her insan özgürdür ve kendi sosyal çevresinde işlev görme yeteneğine sahiptir.
Başka bir deyişle, kolektif nitelikteki özgürlük, bir bölgede güç kullanımı tekeli ile birlikte kontrol uygulayan bir kamu gücüne üstün gelecektir.
Bu şekilde bir toplumun bir arada yaşaması ve yapılanması, bir nüfusun adetleri zamanla yerleştikten sonra ataletle sağlanır. Bunun temeli, hiyerarşik seviyelere dayalı dikey bir sistem değil, yatay bir sistem olmalıdır.
Anarşi kavramının tarihsel gelişimi
İlk felsefi konumlardan (özellikle klasik Yunan düşünürlerinin görüşlerinden), daha sonra anarşik teori olarak adlandırılan şeyle ilgili nüanslar olmuştur.
Böylece, toplumsal değişimlerin ve dolayısıyla farklı ideolojik ve felsefi konumların evrimini izleyen tarihsel bir ilerleme olmuştur.
Sonuç başlangıçta, 18. yüzyılın ilk resmi olarak anarşist teorileriyle ortaya çıktı ve bu teoriler, iktidar yapıları aracılığıyla sosyal kontrolü önerme ihtiyacının olmadığı öncülünden yola çıktı.
Bu anlamda, anarşizm olarak bilinen hareket, bu teoriyi politik, ekonomik ve toplum modeli gibi pratik gerçekliğe uygulayarak bu teoriye resmi bir temel koydu.
Aynı zamanda, doğrudan kapitalist teoriye ve burjuvazinin büyümesinin yeni bir toplumsal düzen ürününün ortaya çıkmasına karşı bir fikir olarak hizmet etti. Diğer yazarların anarko-kapitalizmin var olma olasılığını ortaya çıkardıkları doğru olsa da. İkincisine yönelik eleştiriler, anarko-kapitalizmde iktidar yapılarının sermaye ile üretildiği gerçeğine dayanmaktadır.
Anarşinin uzantısı ve sosyal uygulaması
Anarşi yoluyla, empoze edilen herhangi bir organizasyonun dışında ve sosyal sınıfların ve her türlü ekonomik, politik ve sosyal elitin ortadan kaldırılmasını öneren doğal durum ortaya çıkar.
Anarşik nitelikteki doktrinlerin tarihsel evrimi ve farklı halklar ve medeniyetlerdeki deneyimler yoluyla, anarşizmin ideolojik bir model olarak ortaya çıkması sağlandı. Bu model, diğerleri arasında anarko-komünizm veya anarko-kapitalizm gibi son yüzyıllarda çoklu analizlere uyarlanmıştır.
Anarşinin ekonomi politikasındaki pratik uygulamalarından bağımsız olarak,
Toplumsal ve diğer ideolojik konum türleri yaygın olarak ütopyayla ilişkilendirilmiştir.
Bunun örnekleri, komünizm veya ilk ütopik sosyalizm gibi yakından bağlantılı dallardır.
hem bu tip ideal toplum yaklaşımlarına. Komünlerin ya da falansterlerin yaratılması kavramı, aynı zamanda, bu tür fikirlerin toplum için gerçekteki uyarlamalarıdır.