Sanayileşme, malların büyük ölçekte veya yoğun bir şekilde üretilmesine dayanan ekonomik bir olgudur. Aynı zamanda, onu uygulamaya koyan sektörler ve ülkeler için tarihsel olarak ekonomik ve sosyal bir destek olmuştur.
Sanayileşme süreci boyunca, daha gelişmiş makinelerin yardımıyla büyük hacimli endüstriyel üretimi teşvik ederek bir ekonomi büyür.
Bu gelişme de, üretim süreçlerinin ortaya çıkan yeni görevlere uyarlanmasının yanı sıra, yeni sanayileşmiş görevleri işlemeye giderek daha fazla hazır olan işçilerin yaratılmasını varsayar.
Bu anlamda, sanayileşme olgusu, çoğunlukla teknolojik bir bakış açısından, belirli ekonomik sektörlerdeki iyileşmeden türetilir.
Büyümesi ve genişlemesi, ekonomik alanların geri kalanını etkileyerek, o belirli ekonominin ortak gelişimini destekleyecektir.
Başka bir deyişle, tarih boyunca sanayileşme, onunla karşı karşıya kalan toplumlarda ve ekonomilerde önemli değişiklikler ve gelişmeler anlamına gelmiştir.
Bunun nedeni, bu değişikliklerin daha fazla sosyal ve ekonomik refaha dönüşmesidir.
sanayileşme süreci
Tarih boyunca tüm toplum türleri, az ya da çok, sürekli sanayileşmeyi deneyimlemiştir. Süreçler yavaş yavaş sistematik hale getirildi.
Bu süreç, üretim faktörlerinin ilerici modernleşmesine, teknolojik ve bilimsel gelişmeye ve işgücünün uzmanlaşmış profesyonel seviyesine yol açmıştır.
Sürecin arkasındaki temel fikir, verimlilik ve kâr maksimizasyonu kriterlerini izleyerek belirli bir malın daha yüksek üretim seviyelerine hitap edebilen makineler veya mekanik aletler yaratmaktır.
Bu yeni teknoloji ile el ele giden süreçler, emek faktörünün evrimini ve son olarak gayri safi yurtiçi hasıla (GSYİH) gibi makroekonomik sonuçları etkileyecektir.
Başka bir deyişle, herhangi bir üretken ilerlemenin sektörünüz ve ülkeniz üzerinde yansımaları vardır.
Sanayileşmenin aşamaları
İnsanlık tarihinin başlangıcından bu yana, buluş, yaşam biçimini büyük ölçüde etkilemiştir.
Metallerin keşfinden, çarkın veya insanın ateşi kontrol etmesinden modern Müslüman sulama sistemlerine, ortaçağ kasnaklarına ve hatta matbaaya kadar.
Bununla birlikte, üç yüzyıl önce, buhar makinelerinin gelişimi, petrol kullanımı ve elektriğin yönetimi sayesinde bu değişiklikler katlanarak arttı.
Bu noktada sanayileşme her zaman bir düzen ve sosyal rejim değişikliği anlamına geliyordu.
Tarımsal ve endüstriyel süreçlerin mekanizasyonu ve sistemleşmesi sayesinde, büyük nüfus merkezlerinde giderek daha fazla emeğe ihtiyaç duyuldu ve şehirler ortaya çıktı.
Aynı zamanda, yeni ulaşım ve iletişim yöntemlerinin (demiryolu, ilk otomobil, telgraf veya telefon doğdu) çoğalması, ülkeler arasında daha fazla yakınlığa ve aralarında ticarete olan bağlılığa yol açtı.
Aynı zamanda bu demografik ve ekonomik faktörler, burjuvazi gibi kavramların ortaya çıkmasına ve önceki feodal sistemin çöküşüne yol açmıştır.
Sanayileşmenin motoru olarak sanayi devrimleri
Tüm bu bileşenler 18. yüzyılda I Sanayi Devrimi'ne yol açtı. Yeni enerji kaynakları ve İngiltere gibi ülkelerde büyük arz ihtiyacı sayesinde, makineleşme daha önce hiç olmadığı kadar vurgulandı.
Bu, ekonomik, sosyal ve politik haritayı tamamen değiştirdi. Sonuç olarak, maruz kalan ülkeler ekonomik büyüme yaşadılar, aynı zamanda yeni başlayan kapitalizmle karşı karşıya kalan sosyalizm ve komünizm gibi emek hareketlerinin doğuşunu da yaşadılar.
Eş zamanlı olarak, dünyada sanayiye olan eşitsiz bağlılık, sömürge hareketiyle birlikte, dünya ülkeleri arasındaki eşitsizliği güçlendirdi.
Metal, ilaç veya tekstil sektörleri, birbirini izleyen yüzyıllarda ve günümüze kadar sanayi devriminin ardışık aşamaları tarafından takip edilen bu ilk endüstriyel atılımın kahramanlarıydı.
En son sanayileşme: 20. ve 21. yüzyıllar
Birinci Dünya Savaşı ve İkinci Dünya Savaşı'nın bir sonucu olarak, endüstriyel ve teknolojik ilerleme esas olarak askeri veya silahlanma uçağına yönelikti.
Ancak, morfin ve penisilin gelişimi gibi savaş faktörü sayesinde farmakoloji ve sağlık açısından da ilerleme kaydedilmiştir.
Büyük savaşlar ve küreselleşmeyle bağlantılı yeni dünya düzeninin gelişmesinden sonra, teknoloji, İnternet gibi ağların ortaya çıkmasıyla birlikte 20. yüzyılın ortalarından itibaren tarihsel bir büyüme yaşadı.
Ayrıca, toplumlara ve endüstrilere tedarik sağlamak için yeni enerjilerin (çoğunlukla eko-sürdürülebilir) kullanımını vurgulamaktadır.
Mevcut düzeyde, yeni teknolojiler ve telekomünikasyon zaten her türlü endüstriyi tamamen dönüştürdü ve küresel sınırları daha da yakınlaştırdı, dış üretim faktörlerine veya hammaddelere başvurarak üretim sürelerini ve maliyetlerini kısaltmaya izin verdi.